Στο ίδιο έργο θεατές;

Ωραίο το χθεσινό πατιρντί που συγκάλεσε το τοπικό της πρωτευούσης, αλλά μου φάνηκε σα να 'μαστε στο "ίδιο έργο θεατές". 

Τι λέγαμε πριν 20 χρόνια, τι λέγαμε πριν 10 και τι είπαμε σήμερα; 

·        "Πού είν' τα πεζοδρόμια που τα πατούν πεζοί και ουχί τα cars;" αναρωτήθηκαν απ' του ΡΗΧΩ τα μέρη.

·        Πού  είν' τα σχολειά για τα παιδιά μας να βγουν απ' τα προκάτ;

·        Θα κάνουμε για τους πεζοί, επιτέλους, το βρεμένο μέτωπό μας πεζόδρομο;

·        Για πόσο θα σκονίζει ακόμα του οικισμού μας την παράδοση ο Βαλές με τα θεριά του;

·        Τι γίνεται με τους κοινοχρήστους χώροι και  του αγροτεμαχίου τη χάρη στην άκρια της πόλης;

·        Θα μακρύνουμε την τουριστική μας χάρη ή θα μείνουμε πιστοί στης αρπαχτής τη ζάλη;

·        Θα γλιτώσουμε ποτέ απ' το κυκλοφοριακό μας χάλι ή θα τρέχουμε πίσω απ' το χρόνο με πίεση μεγάλη;

Κι ας μη μιλούν κάποιοι για νέες μπόμπες, γιατί το φευγιό του εμπορικού λιμένα πάνω από 10 χρόνια είναι που συζητούμε, για να πάει στου καλογέρου τ' ανατολικά νερά. Και για το επιβατικό γίνεται κουβέντα αλλά πιο χαμηλόφωνη, γιατί τα συμφέροντα είναι πολλά περισσότερα κι ακουμπούνε σε μακρινές άκριες.  

Άνθρωποι του Δήμου ψάχνουν εναγωνίως την άσκαστη βόμπα που αμόλησε ο Λιμενοσύνταξ...!!!

Ωραία όλα ετούτα, ορέ συντοπίτες, κι εμείς είμαστε υπέρ των μαζώξεων αυτών κι από φύση κι από θέση, γιατί ο παλιός ο σπόρος της πολιτικής θέλει πολύ δουλειά για ν' ανθήσει και να καρπίσει και η άμεση δημοκρατία ακόμη περισσότερη. Όμως το βασικό ερώτημα που δε γίνηκε είναι ένα και πρέπει με ειλικρίνεια να απαντήσουμε, γιατί η δουλειά που πρέπει να γενεί είναι συλλογική. 

Τι τόπο θέλουμε να έχουμε;

Θέλουμε ένα τόπο που να παχαίνει μοναχά την τσέπη;

Ή ένα τόπο που θα σεβόμαστε για να ζούμε με αξιοπρέπεια πάνω του;

Προσέξτε, γιατί η απάντηση που θα δώκετε είναι εξόχως ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Αριστοφάνειος Επάκτιος