Η ελπίδα γεννιέται απ' τα πολύτιμα νιάτα...!!!

TABURO BOTA

 

Του Ναθαναήλ Αντίλαλου

Δύο λόγια για την Αλισάχνη. 

Το τραγούδι ξεκίνησε ένα χειμωνιάτικο ανταριασμένο πρωινό στην Νάξο όπου μας ξέβρασε αναγκαστικά το Aqua Spirit, για να μην πνιγούμε οι 5-6 επιβάτες και το πλήρωμα και ολοκληρώθηκε στην Σίκινο.

Η ρότα του πλοίου κόπηκε απότομα. Εκείνο τον χειμώνα σε κάποια φάση κάναμε 15 μέρες να δούμε πλοίο λόγω καιρού και απεργιών. 

Τρόμπες είναι οι ανεμοστρόβιλοι του Αιγαίου. Όταν φτάνουν σε στεριά εξασθενούν και οτιδήποτε στροβιλίζονταν στον αέρα για ώρα (νερό, ψάρια, πέτρες του βυθού, κτλ), πέφτει κάτω σαν δυνατή βροχή. Η άγονη Ανάφη, άλλοτε τόπος εξορίας, μαγνητίζει τις περισσότερες τρόμπες, οι οποίες μετά τις παλαβές σβούρες τους καταλήγουν εκεί.

Οι Πόλεις του Καλοκαιριού είναι τραγούδι.

Στίχοι: Μπέτυ Κομνηνού

Μουσική και πρώτη ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου

"Πόλεις του καλοκαιριού
της λιακάδας και του νότου
του καιρού αρχοντικά
καταφύγια του ανθρώπου."

Οι Κυκλάδες είναι ένας κύκλος νησιών γύρω απο την Δήλο. Στην Δήλο λατρεύονταν ο θεός του φωτός Απόλλωνας και η αδερφή του, θεά της Σελήνης, η Άρτεμις.

"Άρτεμις" λέγεται το πλοίο που κάνει την άγονη γραμμή των Κυκλάδων και περίμενα υπομονετικά στην Αλοπρόνοια κάθε Παρασκευή απόγευμα...

Σχεδόν σε όλα τα νησιά, η μέση τους, λέγεται μεσσαριά/μεσσαρά. Συχνά υπάρχουν και οικισμοί με αυτό το όνομα.

Οι Τούρκοι ονόμαζαν το φωτεινό Αιγαίο Ασπροθάλασσα σε αντιδιαστολή με την πιο σκοτεινή Μαύρη Θάλασσα.

Ο Οδυσσέας Ελύτης έγραψε για την Σίκινο, αλλά επίτηδες δεν πήγε ποτέ για να την κρατήσει για πάντα στο μυαλό του ως κάτι μοναδικό, εξωτικό και αγνό. Ζήτησε από την σύντροφο και μούσα του Ιουλίττα Ηλιοπούλου, μόλις πεθάνει να φτιάξει ένα ξωκλήσι εκεί για να "αγναντεύει η ψυχή του το απέραντο μπλε" που τόσο αγάπησε.