Η μάχη των ντελιβεράδων

Αυτοί οι άνθρωποι όλο το χειμώνα είναι για πάνω από 8 ώρες βρεγμένοι μέσα στο κρύο, στη βροχή, στο χιόνι όλο το καλοκαίρι κάτω από τους 40 βαθμούς με κίνδυνο της ζωής τους στους δρόμους αυτής της χώρας που από τους 10 οι 12 δεν ξέρουν να οδηγούν, πληρώνουν από τον μισθό τους την βενζίνη που οι ίδιοι βάζουν στο δικό τους μηχανάκι, άρα ο μισθός τους κατεβαίνει ανάλογα με την δουλειά που έχει το κάθε μαγαζί και το συμπέρασμα είναι δεν πληρώνεται καλά όχι μόνο για την δουλειά που κάνει αλλά πληρώνει κιόλας.

4ωρα ένσημα στην καλύτερη τον περιπτώσεων (αν είσαι τυχερός και πάρεις έστω αυτά) δεν τους παρέχεται κράνος αδιάβροχα γαλότσες δεν κολλάνε τα ένσημα ανάλογα με της ώρες που δουλεύει (τα οποία θα έπρεπε να είναι βαρέα ανθυγιεινά) παίζει την ζωή του κορόνα γράμματα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ.

Όλα αυτά και αλλά πολλά που λίγο πολύ όλοι τα ξέρετε αλλά δεν σας ενδιαφέρουν ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΝΑ ΕΓΓΟΝΙ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΟ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΠΙΤΙ....

Για να σας φέρει ένα καφέ η κάτι να φάτε ακόμα και τα τσιγάρα σας τα οποία βαριέστε να πάρετε και μόνη σας και βρίσκετε παρηγοριά με τη φράση «Να εγώ όμως δίνω πουρμπουάρ όταν ζητάω τσιγάρα» να τους μιλάτε και τα τους συμπεριφέρεστε σαν δούλους σας.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ

Πηγή: Η οργή του ντελιβερά