Για γέλια και για κλάματα...

Της Φωτεινής Σαμαρά

Είδα σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή μεγάλης τηλεθέασης τον Δήμαρχο Πάρου σε ζωντανή τηλεφωνική σύνδεση να καταθέτει την πρότασή του για τον έλεγχο της πανδημίας… οι επισκέπτες στο νησί να εμβολιάζονται πριν μπουν στο καράβι… και λέω δεν μπορεί κάτι άλλο θα εννοεί… θα το διορθώσει… αλλά βλέπω την επόμενη μέρα την μεγαλοπρεπή και περήφανη ανάρτηση του στην επίσημη σελίδα του Δήμου να λανσάρεται σαν την «ιδέα του αιώνα»…  και να επιμένει…

Σχετικά με τον εμβολιασμό στις πύλες εισόδου του νησιού και τογιατί ΔΕΝ μπορεί να γίνεται εκεί εμβολιασμός, να σημειώσω τα εξής... Ο εμβολιασμός είναι ιατρική πράξη και θέλει οργανωμένο χώρο υγείας ώστε να τηρούνται τα πρωτόκολλα συντήρησης και ανασύστασης των εμβολίων αλλά και να μπορεί να αντιμετωπισθεί οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια εμφανισθεί. Αλλά ακόμη και αν υπήρχε ένα πλήρως οργανωμένο εμβολιαστικό κέντρο έξω από κάθε καράβι (!!!) η ανοσολογική απάντηση των εμβολιασθέντων ολοκληρώνεται 2-3 εβδομάδες μετά την 2η δόση, δηλαδή περίπου 6 εβδομάδες μετά τον αρχικό εμβολιασμό… άρα μάλλον θα χάσουμε το καράβι…αυτό όμως που με φοβίζει περισσότερο είναι η ευκολία με την οποία ξεστομίζει δημόσια τέτοιες προτάσεις… προτάσεις που αφήνουν άφωνους όσους τις ακούν, που ξεπερνούν ακόμα και τις πιο παρεμβατικές ή προωθημένες  προτάσεις των επιστημόνων λοιμοξιολόγων,   δίνουν όμως το δικαίωμα να γίνει το νησί περίγελος στο πανελλήνιο…και εν τέλει, ποιοι συμβουλεύουν τον Δήμαρχο; Από την Κυριακή το πρωί μέχρι την Δευτέρα το βράδυ δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος από τον περίγυρο του Δημάρχου να τον συμβουλεύσει να κατεβάσει την ανάρτηση και να δοθεί μια σοβαρή εξήγηση από την πλευρά του Δήμου;

Η δημόσια εικόνα του Δημάρχου είναι η δημόσια εικόνα του νησιού μας, ο Δήμαρχος είναι ο θεσμός που μας αντιπροσωπεύει και οφείλει να μετρά τις κουβέντες του…

Είναι κατανοητό ότι δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει όλους τους τομείς, γι αυτό υπάρχουν οι ειδικοί σύμβουλοι.  Στην περίπτωση του Δημάρχου μας δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει… αν δηλαδή είναι έρμαιο κακών συμβούλων και «ηγέτης» χωρίς κρίση, ή αν ενεργεί μόνος του χωρίς να δίνει αναφορά σε κανέναν… και τα δύο είναι εις βάρος του νησιού και της κοινότητας.

Η λήψη αποφάσεων σε θέματα σοβαρά, όπως αυτό της πανδημίας, απαιτεί συλλογικότητα, σοβαρότητα και σκέψη και χρειάζεται ανθρώπους αναλόγων προσόντων πριν χαθεί η μπάλα για μια ακόμη φορά…