Τι γιατί, μαντάμ;

Του Αντουάν Παρίνι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ονει-ρεύομαι έναν διαδικτυακό τόπο, ρε μάνγκα, όπου κανείς και επ ουδενί δεν θα αναφέρει φερειπείν τις λέξεις " μάσκα", " φασισμός", " ψεκασμενοι", " πρόβατα" " δικτατορία", " λάθρο", αλλά θα μοιράζεται ο καθείς, άρρενές τε και θήλεα, τις φαντασιώσεις του με γλαφυρό τρόπο, παρουσιάζοντας δις μηνιαίως ζωγραφικούς πίνακες που θα αναπαριστούν τους έσχατους ονει-ρεμένους οργασμούς τωνε.

Μάλιστα θα θεσμοθετηθεί, όπως μου ψιθυρίζει έγκαυλα και η μικρά απ'το τηλεκοντρόλ, και τριμηνιαία παρτούζα δίκην πειραματισμού, πότε στο βουνό και πότε παρά θίν αλός, σε ζωντανή μετάδοση ωλ οβερ δε φακιν γουωρλντ Ντίσνεϋ.

Ονει-ρεύομαι έναν διαδικτυακό τόπο, μαντάμ, εσύ με το ζακετακι το πικέ και την κονκάρδα με τον Άη Χριστόφορο Παπακαβλιάτη, όπου δε θα υπάρχει like, χαχαχα, wow, καρδούλα και έλεος και δε θα σε πιάνει βέρτικο κάθε που έχεις να πατήσεις το κομβίον στις χίλιες τόσες ανάρτησες επί τοις γενεθλίοις σου, για να μη σε πούνε μούτα οι δικαστάδες του ιντερνέ, οι οποίοι, σύμφωνα με το σενάριο, θα σκρολάρουν φορώντα εκείνο το μαλλί της γριάς περουκίνι, κραδαίνοντας εν τω άμα με το δεξί το σκεπάρνι της Θέμιδος αφενός, με το ζερβό αφετέρου αναμοχλεύοντας ενοχικά το ανυπάκουο μαντζαφλάρι ή το μυστηριώδες σεντούκι εντός του σώβρακου ξερωγώ και τα λοιπά, με τον τρόμο στα προσώπατά τωνε μη ντυχόν και πέσουν σε ΖΟΝΚ.

Ονει-ρεύομαι έναν διαδικτυακό τόπο, όπου δε θα πρέπει να γράφεις ογδομήκοντα υποσημείωσες κάτω από ένα σχόλιο δύο αράδων, για να ξηγάς τα αυτονόητα.

Μα, δυστυχώς, δε μπορώ αυτή τη στιγμή να ονει-ρευτώ.

Μετά από δγυό πχιατα φασουλάδα, ένα ώμο κρομμύδι γκέι βαγγέο, ψωμί αφράτο και λίγη φέτα, έχω γονατίσει στον αλαβάστρινό μου θρόνο στο ιδιαίτερο " μέρος" πατώντας λαϊκ εδώ κι εκεί αλλόφρων, πολλά κίβδηλα χαχαχαχ και γαμωσταυρίζοντας στα καρπενησιώτικα τους μασκολάγνους, βρίζοντας με τον αισχιστο τρόπο φασίστες και αραδιάζοντας μυξοκλαίγοντας καρδούλες νοιαξίματος σε φωτογραφίες με κούγκαρ και γκράνιΖΖζζζ φέρουσας απαστράπτον εμπριμέ μαγιό και με φόντο την ελληνική σημαία, σε τίνγκα παραλία του Πλαταμώνα μεσούντος του κορονοϊού.

Τι γιατί, μαντάμ;

Γιατί είμαι κι εγώ ένας ακόμη λακαμάς σε τούτο το μπουρδέλο..

Με αγάπη, Αγλέορας