Συντρέχτης στα 96!

Του Χρίστου Γεωργούση

Είχα ξαναγράψει για το γείτονα, τον κυρ Κώστα Κρώνη. Τότε ήταν στα 93, τώρα νομίζω έφτασε τα 96 και κατεβαίνει συχνά κάτω στην πόλη με τα πόδια. Συζητούμε καμιά φορά τα τρέχοντα. Ξέρει να αστειεύεται, δεν το ξέχασε! Την προηγούμενη φορά μού έφερε κουκουνάρες για προσάναμμα τη σόμπας φυλαγμένες στις τσέπες του. Με σκέφθηκε! Τώρα πηγαίνοντας στο κατάστημα για ψώνια γύρισε και με ρώτησε «Θες τίποτα να σού φέρω;» Εκείνο που θα ήθελα ήταν να μού φανερώσει σε ποιο σχολείο φοίτησε μεγάλης καρδιάς και ανθρωπιάς. Πρώτον. Και δεύτερον πώς αυτή την ανθρωπιά, αυτή την φροντίδα για τον άλλο, δεν την ξέχασε στην τουριστική Πάρο, αυτός που κατέβηκε αγνός απ’ το βορά, απ’ της Αλεξανδρούπολης τα μέρη. Τα ξεχάσαμε εμείς αυτά κυρ Κώστα μου οι περισσότεροι, άλλα μας πήραν το μυαλό και φτώχυναν την καρδιά μας. Θέλει ψυχή γενναία να είσαι συντρέχτης στα 96 σου! Θυμίζω πιο κάτω και το άλλο κείμενο πριν 3 χρόνια.

Κουκουνάρες για τους φίλους

Ο κυρ Κώστας Κρώνης είναι 93 ετών και περπατά κάθε μέρα με μπαστούνι ή χωρίς και κατηφορίζει στην πόλη. Γείτονας πολλά χρόνια τώρα, γλυκύτατος, με καταγωγή από τα χωριά της Αλεξανδρούπολης. Είχα μαθητές και μαθήτριες τα εγγόνια του. Συχνά στήνουμε κουβέντα εδώ έξω στην αυλή του σπιτιού με τις γάτες να συμμετέχουν. Ο γέροντας πέρασε χτες με τον ήλιο απ' το σπίτι και τι μού έφερε δώρο; Κουκουνάρες για προσάναμμα! Έσκυψε, τις μάζεψε κάτω απ' τα πεύκα πέρα, τις έχωσε στην τσέπη και ήρθε και τις άδειασε εδώ. Χέρια γεμάτα, καρδιά έτοιμη για το πέρα απ' τα όρια. Γι' αυτό σας λέω. Κάθε μέρα έχει και κάτι ξαφνικό και παράξενο, πέρα απ' αυτά της συνήθειας, ανατέλλοντας από άγνωστες δυνάμεις που σας έχουν βάλει στη σκέψη. Να έχετε το νου σας λοιπόν, να είστε έτοιμοι! Να σκύβετε για καμιά πεσμένη κουκουνάρα, κάποιος φίλος θα την χρειάζεται, ανοίξετε κι άλλο τις κλεισμένες πύλες, περάσετε το σύνορο, αποδιώξτε όσα πάνε να σας φοβίσουν. Και τους δασκάλους της τρυφερότητας να τους προσέχετε!