Ο Παράφ-Ζαβάλ εξηγεί γιατί οι εκλογές είναι ένα μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας:

 «Ο νόμος, ένας αυθαίρετος, αντεπιστημονικός, εμπειρικός τύπος: είναι τουλάχιστον η καθαρή έκφραση της γνώμης του μεγαλύτερου αριθμού;

    »Όχι. Εκείνοι που συμμετέχουν στην κατασκευή του είναι οι προνομιούχοι (πλούσιοι ή μηχανορράφοι) που είναι επιβεβλημένοι από ηγέτες στο αποβλακωμένο πλήθος.

    »Εάν θεωρούμε την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου ως την επίσημη επιρροή ενός “πολίτη” στην ώρα του, στη Γαλλία αυτή η επιρροή είναι 1/1460 ή 1/1461 αυτού που θα έπρεπε να είναι.

    »Πράγματι, αφού συμπληρώσει το 21 έτος, κάθε τέσσερα χρόνια (δηλαδή μία φορά κάθε 1460 ή 1461 μέρες), ο εκλογέας ψηφίζει (δηλαδή προσπαθεί να καταπιέσει όσους σκέφτονται διαφορετικά απ’ αυτόν). Όσο για την εξουσία, αυτή λειτουργεί κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Η καθολική ψηφοφορία λοιπόν σημαίνει: 1 μέρα δικαίωμα στη μηχανορραφία, και 1459 ή 1460 ημέρες παραίτησης.

    »Βλέπουμε τότε πως η καθολική ψηφοφορία είναι ένα ισχυρό μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δεν έχει τίποτα κοινό, με τη λαϊκή κυριαρχία, με το δικαίωμα να είσαι κάθε στιγμή εξίσου κυρίαρχος με οποιονδήποτε άλλον. Δεν έχει καμμιά σχέση με την ΙΣΟΤΗΤΑ».

Πηγή: enallaktikos.gr