Ραντεβού στα γουναράδικα...

Τελικά, μετά από καιρό, το φατσοβιβλίο επανέφερε τα πράγματα εκεί που έπρεπε. Μετά από πολλές διαμαρτυρίες και ανταλλαγή μηνυμάτων, ξανάνοιξε τη «ζεστή» αγκαλιά του διορθώνοντας τα λάθη που μας είπε ότι έκανε.

Εμείς από τη μεριά μας οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες μας που μας στήριξαν με τα μηνύματα διαμαρτυρίας που έστειλαν στους διαχειριστές του φατσοβιβλίου όπως επίσης και να αποκαταστήσουμε τη νέα αλήθεια που δημιουργήθηκε. Έτσι, ύστερα από πολυήμερο αποκλεισμό, μόλις χθες διορθώθηκε από τους υπεύθυνους, πλήρως, ο λάθος αποκλεισμός που υπέστη άδικα η «ΑΓΚΙΔΑ».

Κατά τα άλλα μπήκαμε στην τελική ευθεία των εκλογών με λίγα σπουδαία και πολλά τραγελαφικά γεγονότα. Συγκεντρώσεις από δω, συγκεντρώσεις από 'κει, πολλά λόγια, άλλα κούφια άλλα σοβαρά, πολλά "έργα" βγαλμένα από ταινίες παρελθόντων ετών, πολύ κουτσομπολιό από την κατεστημένη τάξη πραγμάτων, πολύς κομπασμός για επιτυχίες του νυν από τις οποίες όχι μόνο δεν είχε πάρει μυρωδιά, όταν συντελούνταν αλλά τις πολέμησε κιόλας, πολλές υποσχέσεις από σκηνοθέτες τύπου Steven Spielberg, πολύ νερό στο κρασί κάποιων.

Πέρα απ' όλα τούτα που συνηθίζονται λίγο πολύ στις προεκλογικές περιόδους ένα είναι το βασικό διακύβευμα για την "αγκίδα". Η διαχείριση του "υλικού" της επόμενης μέρας που θα έχει προκύψει από την εφαρμοσμένη για πρώτη φορά απλή αναλογική στην εκλογική διαδικασία. Έχει την ωριμότητα ο Έλληνας να αξιοποιήσει αυτό το δώρο που του δόθηκε; 

Ο Προπονίδας για παράδειγμα, είτε είναι "αρχή" είτε "αντί", έχει να "αποδείξει" πολλά. Οφείλει να παντρέψει τη διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση που έχει για τα θέματα με μια κατεστημένη τάξη πραγμάτων, η οποία εισχώρησε στα ψηφοδέλτιά του λόγω έλλειψης του τρίτου πόλου. Σε τούτη τη γραφή δε θα μπούμε στη διαδικασία να αξιολογήσουμε το "σωστό" και το "λάθος" που μπορεί να έχουν οι διαφορετικές προσεγγίσεις. Απλά αναφέρουμε τις ανησυχίες μας. Άλλωστε ας μη ξεχνάμε ότι για άλλη μια φορά η αριστερά δίνει τις εξετάσεις της, αυτή τη φορά, για τη διαχείριση των αποτελεσμάτων της απλής αναλογικής, ενός θέματος το οποίο έχει αποτελέσει διαχρονικά βασικό αίτημά της.

Βέβαια, πριν την επόμενη μέρα υπάρχει η προηγούμενη μέρα. Έτσι, λοιπόν, ανεξάρτητα από το πως βλέπει ο κάθε ψηφοφόρος τις εκλογές, ένα είναι το βασικό ζητούμενο που οφείλουμε να διερευνήσουμε πριν ρίξουμε στην κάλπη την ψήφο μας. Αυτό είναι ο χρόνος. Καλό θα είναι, λοιπόν, οι "μαϊντανοί" που "κοσμούν" τα ψηφοδέλτια να πάνε στα σπίτια τους ή στις επιχειρήσεις τους ή στις δουλίτσες τους, μόνοι τους. Εκτός αν έχουν βρει τον τρόπο να εργαστούν για τα κοινά μέσω του Δημοτικού Συμβουλίου έτσι όπως καθορίζει τις υποχρεώσεις τους η θεσμική τους θέση.

Από την άλλη το σίγουρο είναι ότι τα δεδομένα που έχουν επιβληθεί από την αστική δημοκρατία, τα οποία καθορίζουν την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, θέτουν αντικειμενικά ανυπέρβλητους φραγμούς. Φτάνει να αναλογιστούμε τι χρόνο μπορεί να έχει για τα κοινά ένας μισθωτός οικογενειάρχης με δύο παιδιά ή ένας επιχειρηματίας με ατομική επιχείρηση το καλοκαίρι. Πόσο εύκολα μπορούν οι πολίτες αυτών των κατηγοριών να ενημερωθούν για τα θέματα που προκύπτουν σε έναν τόπο, ώστε να καταλήξουν σε τεκμηριωμένα συμπεράσματα και να είναι έτοιμοι να επιχειρηματολογήσουν επί της ουσίας σε ένα Δημοτικό ή τοπικό Συμβούλιο; Επειδή έχω παρακολουθήσει πολλά Συμβούλια, σας λέω με βεβαιότητα ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο και όσοι το καταφέρνουν ή έχουν έμμισθη σχέση ή εις βάρος της προσωπικής ζωής τους βρίσκουν το χρόνο για ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά. Σ' αυτούς τους ελάχιστους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και τους βγάζουμε το καπέλο.

Η "αγκίδα", λοιπόν, θεωρεί ότι για να έχει ισχύ η ψήφος, είτε είναι πολιτική είτε κομματική είτε ρουσφετολογική είτε συγγενική είτε φιλική είτε γκομενική, πρέπει να λαμβάνει υπόψη της το χρόνο που μπορεί να καταθέσει ο κάθε υποψήφιος στα κοινά.

Άντε, αγαπητοί συντοπίτες μου, και καλό βόλι, όχι βόδι ρε 'σεις, βόλι...   

Ραντεβού, λοιπόν, στα original γουναράδικα...                     

Αριστοφάνειος Επάκτιος