Οι βρύσες του τόπου στάζουν ποιότητα...

Ένας συντοπίτης ψάχνει την ποιότητα...

Της Νίκης Χασάπη

Το δε χειρότερο από όλα, είναι ότι προβαίνουμε και σε χαρακτηρισμούς του στυλ "ποιοτικοί τουρίστες"!!  εννοώντας βέβαια τους υπερκαταναλωτικούς τουρίστες, με άλλα λόγια αυτούς που:

σαβουριάζουν ό,τι βρουν μπροστά τους σε μεγάλες ποσότητες (κρεατικά , λίπη, κρασιά, μπύρες, τηγανιτά και γενικά όλα τα υγιεινά..), μπεκροπίνουν κάθε βράδυ (μπόμπες ξεμπόμπες...αλκοόλ να έχει!), αγοράζουν όσα περισσότερα σουβενίρ μπορούνε, νοικιάζουν αυτοκίνητα ή γουρούνες, νοικιάζουν ομπρέλες και ξαπλώστρες με 15 ευρώ την ήμερα (καθότι πρέπει να έχει η ξαπλώστρα και παχυλό στρώμα αλλά και πετσέτα παρακαλώ), πληρώνουν διαμονή σε πεντάστερα με απαραίτητη την πισίνα κολλητά στη θάλασσα (γιατί πρέπει και αυτοί 15 μέρες τον χρόνο να νιώθουν "κάποιοι" αφού έχουν γύρω τους υπηρετικό προσωπικό).

Ενώ αυτοί που θα πάνε διακοπές, για να βρεθούν κοντά στην φύση, να φάνε λιτά και υγιεινά (γιατί σας ενοχλεί τόσο η σαλάτα;), που δεν θα ξενυχτήσουν μεθυσμένοι στα σκυλάδικα, αλλά κουβεντιάζοντας με τον σύντροφό τους ή τους φίλους τους κάτω από την βραδινή γαλήνη των αστεριών, αυτούς που θα προτιμήσουν το περπάτημα στα μονοπάτια, από την τρέλα των ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων, αυτοί που προτιμάνε την αλμύρα της θάλασσας από την χλωρίνη της πισίνας, αυτοί που δεν χρειάζεται να μείνουν σε πεντάστερα για να νιώσουν κάποιοι, αλλά απολαμβάνουν με όλη τους την ψυχή ακόμα και το κάμπινγκ, αυτοί που δεν θα φέρουν πίσω ένα σωρό άχρηστα μπιχλιμπίδια που αγόρασαν για "σουβενίρ", αλλά τις όμορφες αναμνήσεις από ένα ήσυχο τόπο, με την οικογένειά τους ή τους φίλους τους... όλοι αυτοί δεν θεωρούνται ποιοτικοί αλλά φθηνιάριδες, γιατί μάθαμε να κρίνουμε την ποιότητα από την ποσότητα της κατανάλωσης και από την δική μας την ποιότητα.