Ο αφοδεύων έχει Κυριακάτικα κέφια

Του Αντουάν Παρίνι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όχι, δε σηκώθηκα να πάω στην εκκλησά ρε πρωί πρωί και κυργιακάτικα ναούμ, ούτε για τζόκινγκ στο παρκάκι με τα ρομπότ τα ατσαλάκωτα. Ο Αγλέορας ήτο, είναι και τα λοιπά τσαλακωμένος, πλην όμως πεντακάθαρος - λέμε τώρα. Όχι, ούτε με πχιασε κόψιμο από τα χθεσινοβραδινά τα γιουβαρλάκια. Απλώς ναούμ ήβλεπα κάτι ονείρατα, ούτε καν θυμάμαι ferryPIN, και σηκώθηκα, έψησα καφέ, έστριψα τσιγαράκι, έριξα ένα σιμοχέ μετά δόξης κι έγραψα τούτη δω τη μαλακία. Πα να τη μπέσω πάλε γιατί σκάει δεύτερο κύμα εντερικής εχτονώσεως ναούμ και δε θέλει άνχος . ΑΤΟΥΤΑΛΕΡΤ....

ΣΚΑΚΙ

Της αραπχιάς ο βασιλιάς,
ο μόρτης, ο ντερβίσης,
έχυσε σπέρμα έναν γκουβά
εντός της βασιλίσσης.
Γιατί' χε δίπλα του τρελό,
πύργο και δγυό αλόγατα
και της λευκής πουλέψανε
άπαντα τα προσώπατα.
Δύο τετράγωνα πιο κει
ο ρήγας της χεσμένος,
αισχύνεται για πάρτη του,
αλλά προς τι το μένος;
Έτσι λοιπόν ενέδωσε
στου μαύρου το στυλιάρι,
πύργοι, τρελοί κι αλόγατα
ηύραν νερό στον Άρη.
Γι' αυτό σας λέω, σκακιστές,
αλλάχτε τους κανόνες,
να μη μας πρήζονται άλλο πχιά
στη ντάγκλα οι κοχόνες.

Με αγάπη, Αγλέορας