Γουρούνες, σκοτωμοί και χάος

Του Χρίστου Γεωργούση

«Καλημέρα Χρίστο. Τα βάσανα της Πάρου είναι ατέλειωτα και ενα μεγάλο εξ αυτών είναι τα ενοικιαζόμενα μηχανάκια, και οι γουρούνες. Προχτες σκοτώθηκε ενα παλικάρι από το Ισραήλ, κάθε χρόνο υπάρχουν νεκροί και τραυματίες, την παραλιακή την έχουν κυριεύσει αδί-στακτοι επιχειρηματιες, έχουν πιάσει τους δρόμους και τα πεζοδρόμια κοντά στην Εκατοντα-πυλιανή επίσης, κανείς δεν τολμά να τους μιλήσει. Άσε που στα 28 χρόνια που είμαι στην Πάρο βλέπω οι τουρίστες να τρώνε και ξύλο από τους απατεώνες, διότι τους χρεώνουν 200-300 ευρώ για μια γραντζουνιά η κάνα καθρεφτάκι. Τα νοσοκομεία ασχολούνται με τους τραυματίες τουρίστες ποιος τα πληρώνει; Θα σε παρακαλέσω ν’ ανοίξεις το θέμα, να γίνουν γνωστά, μήπως και μπει κάποια τάξη».

Αυτά μου έγραψε σε μήνυμα φίλος καλός στο facebook. Λοιπόν ποιος θα βάλει τάξη σ’ αυτό το χάος; Εμείς οι ερασιτέχνες, οι εθελοντές δημισογράφοι, απλά μπορούμε να το κοινοποιήσουμε. Μπορούμε να πιέσουμε ίσως, να πάμε παραπέρα, να μην μείνουμε στα λόγια. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα, τι θέλουμε και τι μπορούμε να κάνουμε; Την ίδια ώρα που έπεφτε θύμα της «γουρούνας» ο νεαρός από Ισραήλ στην Πάρο, ένας άλλος στη Νάξο σκοτωνόταν πάλι από «γουρούνα»! Αφήσαμε τα προβλήματα και μεγάλωσαν τόσο ώστε να μην λύνονται! Θα πρέπει σε κάθε τόπο με παρόμοια προβλήματα να πάει ένας νομικός (εισαγγελέας, δικαστής, δικηγόρος) να συλλέξει επί δύο μήνες όλα τα στοιχεία της τρέχουσας πραγματικότητας και της ξεχωριστής κατάστασης για κάθε τόπο και μετά να συγκεντρωθούν όλα αυτά, να μελετηθούν και να επιχειρηθεί η λύση τους με συμπλήρωση των κενών νομοθεσίας, με νέες διατάξεις, με άλλη λογική διοίκησης και συνεργασίας με τις τοπικές αρχές. Θυμούμαι πόσο ρομαντικοί είμαστε όταν στο Συνέδριο του τουρισμού στη Μύκονο (1983) κάναμε σχεδόν όλοι πρόταση να υπάρχει ένα μέτρο, ένας βαθμός κορεσμού τόσο για τα καταλύματα, όσο και για άλλες περιπτώσεις. Μήπως για όλα, για αυτοκίνητα, για μηχανάκια, για «γουρούνες», για ομπρέλες, για πολυθρόνες, για πολλά άλλα, έπρεπε να υπάρχει ένας βαθμός κορεσμού, ώστε να μην καταλήγουμε στο χάος και σε καταστάσεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε; Η ελεύθερη οικονομία όταν αφήνεται να δρα έτσι ασύδοτα καταλήγει στο αντίθετό της, έχει κι αυτή τα όριά της και τους φραγμούς της.