Μια οφειλόμενη απάντηση από ένα δικό μας άνθρωπο στην απόλυτη υποκρισία του Διστόμου.

Απάντηση με αφορμή άρθρο Τσαγκαρουσιάνου στην lifo Δείτε το άρθρο...
Του Κώστα Δραγάτη

Δεν μπορώ να καταλάβω μερικά πράγματα δημοσιογραφικά:

1) αφού η Κωνσταντοπούλου είναι μία προσωπικότητα αποτυχημένη, επικεφαλής ενός "ασήμαντου" κόμματος, ποια είδους ανάγκη κάνει τον κ. Τσαγκαρουσιάνο να ασχοληθεί μαζί της τώρα, δύο ολόκληρα χρόνια μετά την όποια παρουσία της στο κοινοβούλιο;

2) διαβάζω με έκπληξη ότι οι εργασίες δύο επιτροπών της Βουλής (για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το χρέος) χαρακτηρίζονται "πολυέξοδες", την στιγμή που έχουν δημοσιευθεί τα έξοδα που τις αφορούσαν, δλδ εισιτήρια, και φαγητό τύπου μπουφέ για εκείνους μόνο τους οικονομολόγους ή δημοσιογράφους ή μέλη κοινοβουλίων που έρχονταν από το εξωτερικό, μεταξύ αυτών και προσωπικοτήτων όπως ο αρμόδιος ερευνητής του ΟΗΕ για χρέη κρατών μελών κλπ, καθώς και έξοδα για μεταφράσεις και εκτυπώσεις πορισμάτων.

Μιλάμε για μερικές χιλιάδες ευρώ απολύτως μαζεμένα και οικονομικά.

Προφανώς τώρα, ή πριν την Ζ.Κ., που το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν λειτουργεί καμία επιτροπή ούτε για την διερεύνηση των 350 δις χρέους, ούτε για τις γερμανικές αποζημιώσεις που αφορούν από 80 έως 300 δις, τα πράγματα είναι πολύ φθηνότερα, αλλά πολύ πιο ένοχα. Μάλλον έτσι τα προτιμά ο κ. Τσαγκαρουσιάνος, ο οποίος φαίνεται να ομνύει στο "πολιτικό επίπεδο". Υπάρχει όμως πολιτικό επίπεδο σε καθεστώς αδιαφάνειας;

Επίσης, ο κ. Τσαγκαρουσιάνος θυμάται επιλεκτικά τον Μ.Γλέζο, όπως επιλεκτικά και προφανώς σκόπιμα επιμελήθηκε των φωτογραφιών που περιλαμβάνονται στο άρθρο του.

Ο Μ.Γλέζος έχει παρασταθεί και έχει υποστηρίξει τις επιτροπές που συνέστησε η Ζ.Κ. Υπάρχουν φωτογραφίες και επίσημες δηλώσεις του.

Από την άλλη, όποτε ο Μ.Γλέζος αποφάσιζε να προβάλει το μη "διχαστικό" προφίλ του κατέγραφε πολιτικές πράξεις για τις οποίες αργότερα έκανε ο ίδιος την αυτοκριτική του (βλέπε: υποψήφιος νομάρχης του ΠΑΣΟΚ… μέχρι επιμνημόσυνη επιστολή σε Μητσοτάκη που περιείχε ιστορικά αποδεδειγμένες αναλήθειες για την αντίσταση και τον εμφύλιο στην Κρήτη κλπ).

3) στην κατάληξη του κειμένου του ο κ. Τσαγκαρουσιάνος εκπλήσσει: "ανακαλύπτει" ότι η κριτική (είτε γίνεται με λάθος τρόπο, είτε με σωστό) εναντίον πολιτικών πράξεων με απτό αντικοινωνικό, παράνομο, ανεπανάληπτα κοστοβόρο αποτέλεσμα για τους πολίτες και το μέλλον τους, είναι πιο επικίνδυνο πράγμα, από τις ίδιες τις πράξεις αυτές!!!

Ενημερώνουμε τον κ. Τσαγκαρουσιάνο ότι ο θετικισμός, ο φιλελευθερισμός, ο καπιταλισμός και όσοι τους υποστηρίζουν τουλάχιστον επικαλούνται τον ορθολογισμό για τα επιχειρήματα που τους δομούν.

Με λίγα λόγια, όταν θέλεις (κ. Τσαγκαρουσιάνε μου) να βρίσεις κάποιον, μόνο και μόνο επειδή δεν τον γουστάρεις ή επειδή σου χαλάει την αφήγηση της δικής σου υπόστασης, είναι πιο τίμιο να χρησιμοποιείς επίθετα που έρχονται στο πρωτόγονο θυμικό σου, παρά να προσπαθείς να τεκμηριώσεις με φληναφήματα, ψεύδη, και ανορθολογισμούς.