"Το σπίτι του δασκάλου"
Εδώ και κάμποσες μέρες έχει δημιουργηθεί θέμα με το σπίτι του δασκάλου σε ό,τι αφορά τη διαχείρισή του.
Ενημερωτικά αναφέρω, για να καταλαβαίνει και ο κόσμος τι λέμε, ότι από το Δεκέμβρη του 2011 το Δημοτικό Συμβούλιο, με απόφασή του, μετέφερε τη διαχείριση του συγκεκριμένου κτηρίου στους δασκάλους, ύστερα από αίτημά τους. Έκτοτε «στο σπίτι του δασκάλου», όπως ονομάστηκε, μέσα από συνεργασία βασικά του «Καλλιέρου» με την ΕΛΜΕ, αναπτύχθηκαν πολλές και αξιολογότατες δράσεις, όπως συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές βραδιές, μαθήματα φωτογραφίας, μαθήματα χορού, μαθήματα Αγγλικών σε νήπια, θεατρικό εργαστήρι, συλλογικές κουζίνες, σεμινάρια κλπ..
Να σημειώσω εδώ ότι όλες αυτές οι δράσεις που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του «Σπιτιού» ήταν εντελώς δωρεάν. Επίσης το σημαντικότερο όλων, κατά την άποψή μου, είναι ότι ο συγκεκριμένος χώρος λειτούργησε ως τόπος συνάντησης διαφόρων συλλογικοτήτων και ατόμων, δημιουργώντας ένα στέκι παραγωγής πολιτισμού ο οποίος στηρίχτηκε στη βάση της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού.
Σήμερα, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά, και με καταγεγραμμένη στις συνειδήσεις των πολιτών την πολύτιμη ιστορία του «Σπιτιού», επιχειρεί ο Δήμαρχος να άρει την απόφαση του 2011 για να στεγαστεί εκεί το Κέντρο Κοινότητας, αφού δεν υπάρχουν, κατά την άποψή του, άλλοι δημοτικοί χώροι για αυτό. Έτσι στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ στην αρχή είπε ότι «δεν έχω άποψη για το θέμα και θέλω οι Δημοτικοί Σύμβουλοι να αποφασίσουν ανεπηρέαστοι», στο τέλος της συζήτησης του θέματος κατέληξε στην αναφορά πλείστων χώρων όχι για την φιλοξενία της δομής αλλά για τη μεταφορά των δασκάλων από το «Σπίτι».
Αυτή τη γραφή τη γράφω ως ένας απλός πολίτης. Σε υπηρεσιακό επίπεδο, ως προϊστάμενος της Μέριμνας του Δήμου ότι είχα να πω το είπα στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο. Ως πολίτης, λοιπόν, θεωρώ ότι το Κέντρο Κοινότητας είναι μία δομή απαραίτητη για τον τόπο μας στη σημερινή εποχή και με δεδομένη την πολιτική κίνηση των πραγμάτων. Πραγματικά, από τη συγκεκριμένη υπηρεσία πιστεύω ότι κάποιοι συμπολίτες μας θα βοηθηθούν. Όμως, πρέπει να σημειώσω ότι όλα αυτά τα προγράμματα της δήθεν βοήθειας των ευρωπαίων προς τους Έλληνες πολίτες είναι παρηγοριά στον άρρωστο, και ασπιρίνη στον καρκινοπαθή. Αποτελούν τα δεκανίκια ενός συστήματος που παραπαίει ασθμαίνοντας. Έτσι, από τη μία η πολιτισμένη Ευρώπη μας έχει κόψει τα χέρια και τα πόδια και από την άλλη μας εφοδιάζει με αναπηρικά καροτσάκια, τα οποία είμαστε ανήμποροι ακόμα και να σπρώξουμε. Όλα αυτά δεν τα λέω για να υπερασπίσω τη συνέχεια του «σπιτιού του δασκάλου», η οποία, κατά την άποψή μου, πρέπει να είναι ανεξάρτητη από την απόφαση στέγασης του Κέντρου Κοινότητας, αλλά για να σημειώσω τη χρησιμότητα της βοήθειας που δεχόμαστε μέσα από τη χρηματοδότηση της δημιουργίας και λειτουργίας του Κέντρου Κοινότητας, η οποία επί της ουσίας αφήνει τα προβλήματα άλυτα. Η άποψή μου, λοιπόν, είναι ότι η συγκεκριμένη δομή πρέπει να φιλοξενηθεί στην Παροικιά, γιατί είναι συγκοινωνιακός κόμβος στον οποίο έχει πρόσβαση όλο το νησί, και να τοποθετηθεί σε ένα κτήριο που να έχει άμεση πρόσβαση το αυτοκίνητο. Επίσης ο χώρος πρέπει να είναι σε θέση να φιλοξενήσει τουλάχιστον τέσσερις θέσεις εργασίας, δύο εκ των οποίων θα μεταφερθούν από το Δήμο και το κενό τους μπορεί να αξιοποιηθεί ανάλογα. Επίσης ο χώρος πρέπει να στεγάσει τον ιδιαίτερο χώρο των συνεντεύξεων και να πληροί τις προϋποθέσεις της πρόσβασης για ΑΜΕΑ καθώς και το χώρο για τις απαραίτητες τουαλέτες.
Επειδή στην Παροικιά δυστυχώς δεν υπάρχει Δημοτικό κτήριο που να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις, καλώ το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και με πολιτική απόφαση να εγκρίνει την αναζήτηση αντίστοιχου κτηρίου για ενοικίαση.
Παρακαλώ, λοιπόν, θερμά το Δήμαρχο και ολόκληρο το Δημοτικό Συμβούλιο να εκτιμήσει την ιστορία που έχει γραφτεί με πολύ μεράκι από όλους όσους συμμετείχαν είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές, στο «Σπίτι του Δασκάλου» και να δουν το συνολικό συμφέρον της κοινωνίας. Μην τα μετράτε όλα με στενά οικονομικά κριτήρια. Δώστε εσείς πρώτοι το παράδειγμα της άλλης νοοτροπίας που θα κάνει τον κόσμο καλύτερο. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι η δωρεάν δημιουργία πολιτισμού και η δωρεάν απολαβή του από τον κόσμο έχει πολλαπλάσια ανθρωπιστικά οφέλη για ολόκληρη την κοινωνία, πέρα από την τεχνοκρατική οικονομική μονομέρεια η οποία τελικά διαστρεβλώνει την πραγματική ανάγκη για επικοινωνία και ζωή. Αν πραγματικά θέλετε να λέγεστε Δήμαρχος όλων των πολιτών της Πάρου, αν θέλετε να λέγεστε Δημοτικοί Σύμβουλοι όλων των πολιτών της Πάρου, ακούστε εμάς τους πολίτες και δικαιώστε μας. Το «Σπίτι του Δασκάλου» δεν αποτελεί μόνο μια ενισχυμένη ανάγκη για κάποιους συλλόγους. Είναι η δημιουργία και η γραφή της σημερινής ιστορίας την οποία θα διαβάζουν με ικανοποίηση τα παιδιά μας. Χρωστάτε στους εαυτούς σας να μην απουσιάσετε απ’ αυτήν.-
Ενημερωτικά αναφέρω, για να καταλαβαίνει και ο κόσμος τι λέμε, ότι από το Δεκέμβρη του 2011 το Δημοτικό Συμβούλιο, με απόφασή του, μετέφερε τη διαχείριση του συγκεκριμένου κτηρίου στους δασκάλους, ύστερα από αίτημά τους. Έκτοτε «στο σπίτι του δασκάλου», όπως ονομάστηκε, μέσα από συνεργασία βασικά του «Καλλιέρου» με την ΕΛΜΕ, αναπτύχθηκαν πολλές και αξιολογότατες δράσεις, όπως συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές βραδιές, μαθήματα φωτογραφίας, μαθήματα χορού, μαθήματα Αγγλικών σε νήπια, θεατρικό εργαστήρι, συλλογικές κουζίνες, σεμινάρια κλπ..
Να σημειώσω εδώ ότι όλες αυτές οι δράσεις που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του «Σπιτιού» ήταν εντελώς δωρεάν. Επίσης το σημαντικότερο όλων, κατά την άποψή μου, είναι ότι ο συγκεκριμένος χώρος λειτούργησε ως τόπος συνάντησης διαφόρων συλλογικοτήτων και ατόμων, δημιουργώντας ένα στέκι παραγωγής πολιτισμού ο οποίος στηρίχτηκε στη βάση της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού.
Σήμερα, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά, και με καταγεγραμμένη στις συνειδήσεις των πολιτών την πολύτιμη ιστορία του «Σπιτιού», επιχειρεί ο Δήμαρχος να άρει την απόφαση του 2011 για να στεγαστεί εκεί το Κέντρο Κοινότητας, αφού δεν υπάρχουν, κατά την άποψή του, άλλοι δημοτικοί χώροι για αυτό. Έτσι στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ στην αρχή είπε ότι «δεν έχω άποψη για το θέμα και θέλω οι Δημοτικοί Σύμβουλοι να αποφασίσουν ανεπηρέαστοι», στο τέλος της συζήτησης του θέματος κατέληξε στην αναφορά πλείστων χώρων όχι για την φιλοξενία της δομής αλλά για τη μεταφορά των δασκάλων από το «Σπίτι».
Αυτή τη γραφή τη γράφω ως ένας απλός πολίτης. Σε υπηρεσιακό επίπεδο, ως προϊστάμενος της Μέριμνας του Δήμου ότι είχα να πω το είπα στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο. Ως πολίτης, λοιπόν, θεωρώ ότι το Κέντρο Κοινότητας είναι μία δομή απαραίτητη για τον τόπο μας στη σημερινή εποχή και με δεδομένη την πολιτική κίνηση των πραγμάτων. Πραγματικά, από τη συγκεκριμένη υπηρεσία πιστεύω ότι κάποιοι συμπολίτες μας θα βοηθηθούν. Όμως, πρέπει να σημειώσω ότι όλα αυτά τα προγράμματα της δήθεν βοήθειας των ευρωπαίων προς τους Έλληνες πολίτες είναι παρηγοριά στον άρρωστο, και ασπιρίνη στον καρκινοπαθή. Αποτελούν τα δεκανίκια ενός συστήματος που παραπαίει ασθμαίνοντας. Έτσι, από τη μία η πολιτισμένη Ευρώπη μας έχει κόψει τα χέρια και τα πόδια και από την άλλη μας εφοδιάζει με αναπηρικά καροτσάκια, τα οποία είμαστε ανήμποροι ακόμα και να σπρώξουμε. Όλα αυτά δεν τα λέω για να υπερασπίσω τη συνέχεια του «σπιτιού του δασκάλου», η οποία, κατά την άποψή μου, πρέπει να είναι ανεξάρτητη από την απόφαση στέγασης του Κέντρου Κοινότητας, αλλά για να σημειώσω τη χρησιμότητα της βοήθειας που δεχόμαστε μέσα από τη χρηματοδότηση της δημιουργίας και λειτουργίας του Κέντρου Κοινότητας, η οποία επί της ουσίας αφήνει τα προβλήματα άλυτα. Η άποψή μου, λοιπόν, είναι ότι η συγκεκριμένη δομή πρέπει να φιλοξενηθεί στην Παροικιά, γιατί είναι συγκοινωνιακός κόμβος στον οποίο έχει πρόσβαση όλο το νησί, και να τοποθετηθεί σε ένα κτήριο που να έχει άμεση πρόσβαση το αυτοκίνητο. Επίσης ο χώρος πρέπει να είναι σε θέση να φιλοξενήσει τουλάχιστον τέσσερις θέσεις εργασίας, δύο εκ των οποίων θα μεταφερθούν από το Δήμο και το κενό τους μπορεί να αξιοποιηθεί ανάλογα. Επίσης ο χώρος πρέπει να στεγάσει τον ιδιαίτερο χώρο των συνεντεύξεων και να πληροί τις προϋποθέσεις της πρόσβασης για ΑΜΕΑ καθώς και το χώρο για τις απαραίτητες τουαλέτες.
Επειδή στην Παροικιά δυστυχώς δεν υπάρχει Δημοτικό κτήριο που να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις, καλώ το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και με πολιτική απόφαση να εγκρίνει την αναζήτηση αντίστοιχου κτηρίου για ενοικίαση.
Παρακαλώ, λοιπόν, θερμά το Δήμαρχο και ολόκληρο το Δημοτικό Συμβούλιο να εκτιμήσει την ιστορία που έχει γραφτεί με πολύ μεράκι από όλους όσους συμμετείχαν είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές, στο «Σπίτι του Δασκάλου» και να δουν το συνολικό συμφέρον της κοινωνίας. Μην τα μετράτε όλα με στενά οικονομικά κριτήρια. Δώστε εσείς πρώτοι το παράδειγμα της άλλης νοοτροπίας που θα κάνει τον κόσμο καλύτερο. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι η δωρεάν δημιουργία πολιτισμού και η δωρεάν απολαβή του από τον κόσμο έχει πολλαπλάσια ανθρωπιστικά οφέλη για ολόκληρη την κοινωνία, πέρα από την τεχνοκρατική οικονομική μονομέρεια η οποία τελικά διαστρεβλώνει την πραγματική ανάγκη για επικοινωνία και ζωή. Αν πραγματικά θέλετε να λέγεστε Δήμαρχος όλων των πολιτών της Πάρου, αν θέλετε να λέγεστε Δημοτικοί Σύμβουλοι όλων των πολιτών της Πάρου, ακούστε εμάς τους πολίτες και δικαιώστε μας. Το «Σπίτι του Δασκάλου» δεν αποτελεί μόνο μια ενισχυμένη ανάγκη για κάποιους συλλόγους. Είναι η δημιουργία και η γραφή της σημερινής ιστορίας την οποία θα διαβάζουν με ικανοποίηση τα παιδιά μας. Χρωστάτε στους εαυτούς σας να μην απουσιάσετε απ’ αυτήν.-
Γιώργος Ανδρεάδης
Πηγή: fileleutheros
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου