Ασυνόδευτα Προσφυγόπουλα: Η πολιτική και πολιτισμική «ξεφτίλα» της Δύσης
Την ώρα που η Europol κάνει λόγο για 10.000 εξαφανίσεις ασυνόδευτων προσφυγόπουλων τους τελευταίους 24 μήνες, η υπηρεσία διαχείρισης στέγασης αιτούντων άσυλο και ασυνόδευτων ανηλίκων του δικού μας Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης δεν αποκλείει ο αριθμός αυτός να «είναι μεγαλύτερος στην πραγματικότητα». Ενώ ανήλικοι πρόσφυγες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις οικογένειές τους σε εμπόλεμες περιοχές, στο τραγικό φαινόμενο αποχωρισμού προστίθενται και τα παιδιά που χάνουν τους γονείς τους «στο δρόμο προς την Εσπερία», εκεί που τα ναυάγια ξεκληρίζουν ολόκληρες φαμίλιες.
Η Europol αναφέρεται «σε ασυνόδευτα παιδιά που ενώ είχαν καταγραφεί από τις Αρχές των κρατών, στη συνέχεια ήταν δύσκολο έως αδύνατο να εντοπιστούν ξανά».
Το δίκτυο «Missing Children Europe», σε έκθεση του επιμένει ότι ο αριθμός των χαμένων προσφυγόπουλων είναι πολύ μεγαλύτερος από 10.000, καθώς παρουσιάζει στοιχεία όπως τα έχει συλλέξει από ευρωπαϊκές Αρχές, ενώ ταυτόχρονα συγκλονιστική είναι η αποκάλυψη της έκθεσης πως: «ένα στα δύο ασυνόδευτα χάνεται από χώρους υποδοχής σε διάφορες χώρες».
Στη χώρα μας μεταξύ 2014 και 2015 δηλώθηκαν 1.481 εξαφανίσεις και βρέθηκαν 385 παιδιά. Στην Ιταλία έχουν εξαφανιστεί 5.000 παιδιά, στη Σουηδία 1.000, στη Γερμανία οι αρμόδιες αρχές θεωρούν εξαφανισμένα περίπου 4.500 ασυνόδευτα και στη Μ. Βρετανία η Μονάδα ελέγχου ασύλου αναφέρει το απίστευτο ποσοστό που αγγίζει το 60% των ασυνόδευτων ανηλίκων που φιλοξενούνται στα Κέντρα Κοινωνικής Φροντίδας της χώρας. Ηλικιακά τα παιδιά που εξαφανίζονται είναι 15-18 ετών, με ένα μικρό ποσοστό μεταξύ 10-14 ετών, ενώ ελάχιστο είναι το ποσοστό για παιδιά μικρότερα των 10 ετών.
Ο «’Ελληνας Συνήγορος του Παιδιού» μαζί με έντεκα ομόλογους θεσμούς, δημοσιοποίησαν, τον περασμένο Ιανουάριο, στην έκθεση Ευρωπαίων Συνηγόρων σοκαριστικά συμπεράσματα: «Η Ευρώπη παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές των δικαιωμάτων των παιδιών και αδυνατεί να προστατεύσει αυτά που ταξιδεύουν και βρίσκονται σε κίνδυνο εμπορίας ή παράνομης διακίνησης, εκμετάλλευσης, ασθενειών και αποχωρισμού από την οικογένεια. Τα παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν υποσιτισμό, σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, προβλήματα υγείας. Ακόμη και όταν έχουν φτάσει στη χώρα προορισμού, δε διασφαλίζεται η πρόσβασή τους σε ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, στην εκπαίδευση και σε δομές ψυχολογικής υποστήριξης. Τα παιδιά μένουν σε ασταθές περιβάλλον για πάρα πολύ καιρό, κάτι που τα εμποδίζει να επανακάμψουν από όσα έχουν υποστεί. Στην ευρωπαϊκή αντίληψη η αυξημένη εισροή προσφύγων δημιουργεί ανησυχία, τα παιδιά είναι απλώς µια υποσημείωση! Ελάχιστη προσοχή δίνεται στις διαδικασίες ασύλου, τους συνοριακούς ελέγχους και την ανθρωπιστική βοήθεια. Τα παιδιά είναι πρακτικά αόρατα στις δράσεις της Ε.Ε.».
Η ταυτοποίηση ανήλικων προσφύγων αποτελεί άλλο ένα αγκάθι, αφού πολλά παιδιά δηλώνουν ενήλικες ώστε να περάσουν πιο γρήγορα στη χώρα και να αφεθούν ελεύθεροι ή να κατευθυνθούν στα hot spots και όχι σε ξενώνες φιλοξενίας ανηλίκων. Η χώρα μας δεν αποτελεί επιθυμητό τελικό προορισμό, αλλά στάση μιας και στόχος των παιδιών είναι να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη. Οι ιστορίες των ασυνόδευτων ανηλίκων για το «προσωπικό τους ταξίδι» ξεπερνούν πολλές φορές τα όρια της φαντασίας, γυρνώντας το χρόνο πίσω σε σκοτεινές εποχές . Το Αθηναϊκό Πρακτορείο ειδήσεων παρουσίασε πρόσφατα μια ολοκληρωμένη έρευνα- ρεπορτάζ αυτού του σκοτεινού κομματιού της σημερινής προσφυγικής κρίσης, για τις αθώες παιδικές ψυχές- θύματα που βρέθηκαν μόνα και απροστάτευτα στον δικό μας δήθεν «πολιτισμένο δυτικό κόσμο». Στα συγκλονιστικά στοιχεία προστίθενται αυτά του Γερμανικού Επιμελητηρίου Ψυχοθεραπευτών όπου μεταξύ άλλων καταγράφουν ότι το 40% των παιδιών έχει πέσει θύμα σωματικής βίας, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται δραματικά στα ασυνόδευτα προσφυγοπούλα.
Το αραβικό Journal of Psychiatry, επίσης, παρουσιάζει το μετατραυματικό στρες ως μόνιμη ανεπανόρθωτη ψυχολογική διαταραχή για τα παιδιά που βίωσαν τη συναισθηματική και φυσική απώλεια της οικογένειας τους. Το άρθρο 22 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού των Ηνωμένων Εθνών ενώ προβλέπει ότι: «ένα παιδί, το οποίο επιζητά να αποκτήσει το νομικό καθεστώς του πρόσφυγα ή που θεωρείται πρόσφυγας- είτε αυτό είναι μόνο είτε συνοδεύεται από τους γονείς του ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο- πρέπει να χαίρει της κατάλληλης προστασίας και ανθρωπιστικής βοήθειας», η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση το έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων της αστικής γραφειοκρατίας της, αδιαφορώντας πλήρως για τις ολέθριες συνέπειες στην ύπαρξη αυτών των παιδιών!
Κανένα ίχνος σεβασμού στην ανθρώπινη αξία ακόμα και για εκείνα τα ανήλικα που έπεσαν θύματα ενός αναίτιου εμφυλίου που υποδαύλισαν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες μαζί με την αμερικανική. Η αναλγησία στο έπακρον. Η πολιτική και πολιτισμική «ξεφτίλα» της Ευρώπης φθάνει σε τέτοιο σημείο πλέον, ώστε τα ασυνόδευτα του πολέμου με επιδεικτική αδιαφορία να αφήνονται στην τύχη τους…
Η Europol αναφέρεται «σε ασυνόδευτα παιδιά που ενώ είχαν καταγραφεί από τις Αρχές των κρατών, στη συνέχεια ήταν δύσκολο έως αδύνατο να εντοπιστούν ξανά».
Το δίκτυο «Missing Children Europe», σε έκθεση του επιμένει ότι ο αριθμός των χαμένων προσφυγόπουλων είναι πολύ μεγαλύτερος από 10.000, καθώς παρουσιάζει στοιχεία όπως τα έχει συλλέξει από ευρωπαϊκές Αρχές, ενώ ταυτόχρονα συγκλονιστική είναι η αποκάλυψη της έκθεσης πως: «ένα στα δύο ασυνόδευτα χάνεται από χώρους υποδοχής σε διάφορες χώρες».
Στη χώρα μας μεταξύ 2014 και 2015 δηλώθηκαν 1.481 εξαφανίσεις και βρέθηκαν 385 παιδιά. Στην Ιταλία έχουν εξαφανιστεί 5.000 παιδιά, στη Σουηδία 1.000, στη Γερμανία οι αρμόδιες αρχές θεωρούν εξαφανισμένα περίπου 4.500 ασυνόδευτα και στη Μ. Βρετανία η Μονάδα ελέγχου ασύλου αναφέρει το απίστευτο ποσοστό που αγγίζει το 60% των ασυνόδευτων ανηλίκων που φιλοξενούνται στα Κέντρα Κοινωνικής Φροντίδας της χώρας. Ηλικιακά τα παιδιά που εξαφανίζονται είναι 15-18 ετών, με ένα μικρό ποσοστό μεταξύ 10-14 ετών, ενώ ελάχιστο είναι το ποσοστό για παιδιά μικρότερα των 10 ετών.
Ο «’Ελληνας Συνήγορος του Παιδιού» μαζί με έντεκα ομόλογους θεσμούς, δημοσιοποίησαν, τον περασμένο Ιανουάριο, στην έκθεση Ευρωπαίων Συνηγόρων σοκαριστικά συμπεράσματα: «Η Ευρώπη παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές των δικαιωμάτων των παιδιών και αδυνατεί να προστατεύσει αυτά που ταξιδεύουν και βρίσκονται σε κίνδυνο εμπορίας ή παράνομης διακίνησης, εκμετάλλευσης, ασθενειών και αποχωρισμού από την οικογένεια. Τα παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν υποσιτισμό, σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, προβλήματα υγείας. Ακόμη και όταν έχουν φτάσει στη χώρα προορισμού, δε διασφαλίζεται η πρόσβασή τους σε ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, στην εκπαίδευση και σε δομές ψυχολογικής υποστήριξης. Τα παιδιά μένουν σε ασταθές περιβάλλον για πάρα πολύ καιρό, κάτι που τα εμποδίζει να επανακάμψουν από όσα έχουν υποστεί. Στην ευρωπαϊκή αντίληψη η αυξημένη εισροή προσφύγων δημιουργεί ανησυχία, τα παιδιά είναι απλώς µια υποσημείωση! Ελάχιστη προσοχή δίνεται στις διαδικασίες ασύλου, τους συνοριακούς ελέγχους και την ανθρωπιστική βοήθεια. Τα παιδιά είναι πρακτικά αόρατα στις δράσεις της Ε.Ε.».
Η ταυτοποίηση ανήλικων προσφύγων αποτελεί άλλο ένα αγκάθι, αφού πολλά παιδιά δηλώνουν ενήλικες ώστε να περάσουν πιο γρήγορα στη χώρα και να αφεθούν ελεύθεροι ή να κατευθυνθούν στα hot spots και όχι σε ξενώνες φιλοξενίας ανηλίκων. Η χώρα μας δεν αποτελεί επιθυμητό τελικό προορισμό, αλλά στάση μιας και στόχος των παιδιών είναι να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη. Οι ιστορίες των ασυνόδευτων ανηλίκων για το «προσωπικό τους ταξίδι» ξεπερνούν πολλές φορές τα όρια της φαντασίας, γυρνώντας το χρόνο πίσω σε σκοτεινές εποχές . Το Αθηναϊκό Πρακτορείο ειδήσεων παρουσίασε πρόσφατα μια ολοκληρωμένη έρευνα- ρεπορτάζ αυτού του σκοτεινού κομματιού της σημερινής προσφυγικής κρίσης, για τις αθώες παιδικές ψυχές- θύματα που βρέθηκαν μόνα και απροστάτευτα στον δικό μας δήθεν «πολιτισμένο δυτικό κόσμο». Στα συγκλονιστικά στοιχεία προστίθενται αυτά του Γερμανικού Επιμελητηρίου Ψυχοθεραπευτών όπου μεταξύ άλλων καταγράφουν ότι το 40% των παιδιών έχει πέσει θύμα σωματικής βίας, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται δραματικά στα ασυνόδευτα προσφυγοπούλα.
Το αραβικό Journal of Psychiatry, επίσης, παρουσιάζει το μετατραυματικό στρες ως μόνιμη ανεπανόρθωτη ψυχολογική διαταραχή για τα παιδιά που βίωσαν τη συναισθηματική και φυσική απώλεια της οικογένειας τους. Το άρθρο 22 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού των Ηνωμένων Εθνών ενώ προβλέπει ότι: «ένα παιδί, το οποίο επιζητά να αποκτήσει το νομικό καθεστώς του πρόσφυγα ή που θεωρείται πρόσφυγας- είτε αυτό είναι μόνο είτε συνοδεύεται από τους γονείς του ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο- πρέπει να χαίρει της κατάλληλης προστασίας και ανθρωπιστικής βοήθειας», η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση το έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων της αστικής γραφειοκρατίας της, αδιαφορώντας πλήρως για τις ολέθριες συνέπειες στην ύπαρξη αυτών των παιδιών!
Κανένα ίχνος σεβασμού στην ανθρώπινη αξία ακόμα και για εκείνα τα ανήλικα που έπεσαν θύματα ενός αναίτιου εμφυλίου που υποδαύλισαν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες μαζί με την αμερικανική. Η αναλγησία στο έπακρον. Η πολιτική και πολιτισμική «ξεφτίλα» της Ευρώπης φθάνει σε τέτοιο σημείο πλέον, ώστε τα ασυνόδευτα του πολέμου με επιδεικτική αδιαφορία να αφήνονται στην τύχη τους…
Πηγή: Νόστιμον ήμαρ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου