Το δικαίωμα της αυστηρής κριτικής

Του Συμεών Φωκιανού

Οι χαρακτηρισμοί (βλέπε «πολιτική αλητεία», «πολιτική αγυρτεία» και δεν συμμαζεύεται) οι οποίοι αποδίδονται με όρους … μονοπωλίου είτε στη μία είτε στην άλλη πλευρά, είναι εξαιρετικά εύκολοι. Και συνιστούν τον ορισμό της «ποδοσφαιροποίησης» της πολιτικής ζωής και του αγοραίου (α)πολιτικού λόγου.

Κοντά σε αυτούς και η καθεστωτική αντίληψη ορισμένων, στα πλαίσια της οποίας κραυγάζουν «ρίξτε τους άμεσα, καταστρέφουν τη χώρα». Και το λένε αυτό ποιοι; Εκείνοι που αποδεδειγμένα καταδίκασαν τη χώρα στην καθυστέρηση και την κατέστρεψαν διαχρονικά, από την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό μέχρι τις μέρες μας. Αναρωτιούνται άραγε ποτέ όσοι πορεύονται με αυτή τη βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη, τι θα έπρεπε να τους είχε κάνει η άλλη πλευρά αν είχε τη δική τους λογική;

Στον αντίποδα, οι «σφαλιάρες» για όλους αυτούς έρχονται η μία μετά την άλλη. Συγχαρητήρια από τον Μπαράκ Ομπάμα στην ελληνική κυβέρνηση για τις προσπάθειές της να ανατάξει την οικονομία και τη χώρα και δηλώσεις του Γερούν – ποιος θα ξεχάσει τα «γερά Γερούν» κάποιων μεταμοντέρνων «δοσιλόγων»; – Ντάισελμπλουμ όπως η παρακάτω: «Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται πως είναι πλήρως δεσμευμένη στο πρόγραμμα και πως εργάζεται πιο εποικοδομητικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις».

«Είναι ευτυχείς οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ή όλοι εκείνοι που πίστεψαν τα πομπώδη «θα τους βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν» όταν ακούνε αυτές τις δηλώσεις;» θα αναρωτηθεί ευλόγως κάποιος.

Πιθανότατα όχι. Είναι γεγονός πως για πολλούς από αυτούς ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Νιώθουν εξοργισμένοι και προδομένοι. Ταυτόχρονα όμως, τέτοιες δηλώσεις αποτελούν μια «πληρωμένη» απάντηση στις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που αφού διέλυσαν τη χώρα, ακολούθως την «έσυραν» στη μέγγενη του ΔΝΤ και στην πρακτική των μνημονίων, πρακτική στην οποία – προφανώς – προσχώρησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις περί του αντιθέτου προεκλογικές μαξιμαλιστικές του διακηρύξεις. Πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επένδυσαν «χοντρά» στο σενάριο της αριστερής παρένθεσης – και έκαναν ότι μπορούσαν ώστε να επαληθευτεί, ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία – γνωρίζοντας πως αυτό θα συνεπαγόταν την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας.

Ως εκ τούτου, αυτοί που ασκούν κριτική από αριστερά στη σημερινή κυβέρνηση, έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν, ακόμα και με εξαιρετικά δριμύ και οξύ τρόπο. Οι εκ δεξιών όμως που ωρύονται πως η σημερινή κυβέρνηση καταστρέφει τη χώρα και πως θα πρέπει να φύγει προκειμένου να έρθουν να μας … ξανασώσουν, μπορούν να μας κάνουν μια μεγάλη χάρη; Να κλείσουν επιτέλους το στόμα τους, καθώς όλοι – συμπεριλαμβανομένων των κυριότερων πολιτικών εκπροσώπων των δανειστών – τους έχουν πάρει χαμπάρι.