Χρόνια πολλά Νίνα μας...

Της Νίνας Γεωργιάδου

 

Μετά από 65 περιστροφές γύρω από τον ήλιο, πιο νέα από τον Παρθενώνα και πιο παλιά απ’ τους αλγόριθμους, με πιο πολλές ρυτίδες και πιο λίγες αυταπάτες.

 

Δεν ξέρω αν προλαβαίνω έναν άλλο κόσμο που θα έχει μόνο ανοιχτές πόρτες, ανοιχτές καρδιές και ανοιχτούς ορίζοντας, μουσικές, κρασί με φίλους, λέξεις που θα τρέχουν πάνω στο άσπρο φόντο σα βαγόνια τρένου πάνω σε χιονισμένο τοπίο, γενναιόδωρες αγκαλιές, παραμυθούδες, χωρατατζήδες, γόνιμα σύννεφα, γέλιο, πολύ γέλιο και κλάμα στην ώρα του και βροχές στην ώρα τους, γλάρους υψιπετείς και σε χαμηλές πτήσεις φιλόξενες δέστρες καραβιών κι ένα Καββαδία των τρένων, ανυπόμονους νέους και υπομονετικούς γέρους, μόνο χαμογελαστούς γιατρούς και μόνο γελαστούς δασκάλους, παιδιά που παίζουν τυφλόμυγα σε αλάνες, καλοδεχούμενους ξένους, κανέλα, μοσχοκάρυδο, φρέσκο ψωμί και μπόλικη σοκολάτα για όλους.

 

Κι αν δεν τον προλάβω αυτό τον κόσμο, νοιώθω τυχερή που μπορώ ακόμα να τον ονειρεύομαι, όχι μόνο τις νύχτες, μα και με ανοιχτά τα μάτια, στη μέση της μέρας.