Η ευγένεια είναι το ήμιση της επικοινωνίας

 

Του Χρίστου Γεωργούση

 

Τα λάθη που κάναμε

 

Όταν φτάσουμε σε κάποια προχωρημένη ηλικία, συχνά σκεφτόμαστε τα λάθη που κάναμε και καμιά φορά βασανιζόμαστε απ' αυτά. Η εμπειρία και η σοφία μαζεύεται σιγά σιγά, σαν το νερό στο πηγάδι από μακρινές πηγές και θέλει χρόνο πολύ να φέρει αποτελέσματα.

 

Στο στρατό (Έδεσσα 1970) είχα αναλάβει για ένα διάστημα το γραφείο του εφοδιασμού. Στρατιώτης απλός, αλλά ο δόκιμος που το είχε χρεωθεί δεν ενδιαφερόταν και τόσο. Καθόμουν εγώ στο γραφείο και τακτοποιούσα τα σχετικά λίγα γραφειοκρατικά.

 

Είχα καιρό και να διαβάσω και διάβασα πολύ εκεί! Τότε ήταν που μελέτησα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία από βιβλίο των Τσέλλερ Νεστλέ και θύμωσα λιγάκι που στο 6τάξιο Γυμνάσιο ασχοληθήκαμε με το συντακτικό και την ατέλειωτη γραμματική και όχι με την ουσία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.

 

Ο υποδιοικητής του Τάγματος με το βαθμό του ταγματάρχη είχε χρεωθεί τα οικονομικά και κατέβηκε κάποια στιγμή στον Εφοδιασμό του στρατοπέδου (ένα γραφείο και αποθηκούλα ήταν δίπλα από τα μαγειρεία) για έλεγχο. Χτύπησε την πόρτα, μπήκε μέσα και απάντησα στις ερωτήσεις του χωρίς να σηκωθώ απ' την καρέκλα του γραφείου! Αγενής δεν ήμουν άσχετος ήμουν! Ο άνθρωπος αυτός δεν είπε τίποτα, δεν θέλησε να με διορθώσει, να μού πει μια κουβέντα. Αποχώρησε ήσυχα, με χαμόγελο, κατανόηση και αξιοπρέπεια. Ο αξιωματικός αυτός μού είχε μια συμπάθεια που δεν την εξήγησα ποτέ, δεν πρόλαβα και να ρωτήσω με τα τόσα προβλήματα που είχαμε τότε μέσα στη δικτατορία.

 

Από τότε φροντίζω να σηκώνομαι κάθε φορά που με χαιρετούν μικροί ή μεγάλοι! Μη σηκώνεσαι μού είπαν μια φορά και τους εξήγησα γιατί το κάνω αυτό! Το εξήγησα κι εδώ, τέλος, αλλά τα λάθη δεν είναι μόνο αυτά, έπονται και άλλα!