Έχω πάρει τις αποφάσεις μου από καιρό...

Του Αντουάν Παρίνι

Αυτό το ποδόσφαιρο που παίζει η Μπάγερν είναι δηλωτικό της εξέλιξης, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και σε κάθε σύγχρονη πτυχή. Άριστα γρανάζια ενός εκνευριστικά καλοκουρδισμένου συνόλου. Και στη μουσική το ίδιο γίνεται σιγά σιγά. Και στις κοινωνίες αυτό είναι το ιδεώδες. Χάνεται ο αυθορμητισμός, η ατομική ελεύθερη βούληση και όλοι πειθαρχούν στο κοινό πλάνο. Όποιος παρεκκλίνει τονε τρώει η μαρμάγκα και τυγχάνει χλεύης από τους υπόλοιπους, επειδή χαλάει την πιάτσα. Προσωπικά, γουστάρω να βλέπω τον απόλυτα γήινο Μαραντόνα να ξενερώνει τους Άγγλους με γκολ χέρι και τον παραληρηματικό Χέντριξ να βάζει φωτιά στην κιθάρα από σκηνής. Για να δω αυτή τη μπάλα θέλω βιάγκρα, για να ακούσω κάτι αποστειρωμένα σύγχρονα συγκροτήματα θέλω lsd και για να γίνω γρανάζι του συστήματος απαιτείται τουλάχιστον λοβοτομή. 

Φχαριστω. 

Δε θα πάρω.. 

Έχω πάρει τις αποφάσεις μου από καιρό...