Απουσιάζουν οι "αρχές" χορεύει ο ιός...

Της Φωτεινής Σαμαρά

Κορωνοϊός + γρίπη: Ανάγκη προετοιμασίας 

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την προετοιμασία που οφείλουμε να έχουμε ως επαγγελματίες υγείας, ως πολιτεία αλλά και ως κοινωνία για την αντιμετώπιση προβλημάτων πριν αυτά οδηγήσουν σε αδιέξοδα και τότε καταφύγουμε σε οριζόντια και σκληρά μέτρα.

Έχει αρχίσει να διαφαίνεται ότι τα πράγματα τείνουν να ξεφύγουν εκτός ελέγχου και οι ειδικοί επιστήμονες έχουν ήδη μιλήσει για δεύτερο κύμα της πανδημίας τον φθινόπωρο που όμως θα επιβαρυνθεί και από την τρέχουσα επιδημιολογία των ιώσεων με κορύφωση τον συνδυασμό κορωναϊού και γρίπης.

Τι μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες εκτός από την πολυσυζητημένη ατομική μας ευθύνη δηλαδή την τήρηση των μέτρων ατομικής προστασίας και την κοινωνική αποστασιοποίηση;

Μπορούμε να διεκδικήσουμε από τον δήμο αυτά που οφείλει να μας δώσει ως τοπική αρχή και γίνομαι πιο σαφής.

Είναι υποχρέωση του δήμου να προχωρήσει σε πράξεις, να βάλει φρένο στις παραφωνίες που διαστρεβλώνουν  επιστημονικά θέματα  και δημιουργούν σύγχυση απλουστεύοντας κάτι που είναι αποδεδειγμένα δύσκολο, την ιατρική. 

Είναι λογικό, ανθρώπινο και δημοκρατικό να υπάρχουν διαφορετικές φωνές και απόψεις αλλά για φιλοσοφικά ή πολιτικά θέματα, όχι για ιατρικά. 

Η ιατρική είναι θετική επιστήμη βασίζεται στη γνώση. Η γνώση στην έρευνα και η έρευνα στην παρατήρηση, κάθε παρατήρηση δεν είναι γνώση, χρειάζεται έρευνα για να τεκμηριωθεί. Αυτό σημαίνει ότι η προσωπική σκέψη-παρατήρηση κάποιου -ακόμη και επιστήμονα- δεν είναι γνώση. Και φυσικά δεν γίνεται η επιστημονική κοινότητα να τρέχει πίσω από ανοησίες να διορθώνει τα αδιόρθωτα. Οφείλουμε όλοι να διυλίζουμε τι διαβάζουμε και κυρίως τι κοινοποιούμε ως σημαντικό.

Είναι υποχρέωση του δήμου να δίνει στους πολίτες τη σωστή διάσταση των πραγμάτων και να μην κουκουλώνει την αλήθεια πίσω από το παραπέτασμα του «όλα είναι καλώς καμωμένα» διότι δεν είναι όλα καλώς καμωμένα και ο κόσμος το ξέρει και κλονίζεται, και η αμφιβολία γιγαντώνεται.

Δίνει τροφή στην παραπληροφόρηση αφού δεν είναι ικανή η επίσημη πληροφόρηση να κάνει τη δουλειά της. Βγήκαμε από μία καραντίνα οικονομικά τραυματισμένοι και κινδυνεύουμε τώρα να χάσουμε ότι κερδίσαμε.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Γιατί έρχεται δύσκολο φθινόπωρο και χειμώνας. Η πανδημία δεν έχει υποχωρήσει και οι εποχικές ιώσεις με την πρωταγωνίστρια γρίπη θα μας επισκεφθούν με ζηλευτή συνέπεια στο ετήσιο ραντεβού τους. Λύση δεν είναι να μην ανοίξουν τα σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί.

Λύση είναι να μην πηγαίνουν τα παιδιά άρρωστα στα σχολεία.

Λύση είναι να ακολουθούμε τις συστάσεις των ειδικών για τον εμβολιασμό για την εποχική γρίπη. Όλοι οι γιατροί έχουν τις γνώσεις να σας ενημερώσουν σχετικά με τον εμβολιασμό, για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Οι γιατροί όμως, όχι κάποιος που γνωρίζει κάποιον που κάτι έπαθε μετά από εμβολιασμό. Σίγουρα δεν θα θέλουμε να ζήσουμε διπλό χτύπημα από κορωνοϊό και γρίπη!

Λύση είναι το κεντρικό κράτος να φτιάξει το Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά και οι τοπικές αρχές, που μας αφορούν στο νησί, να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία το επίπεδο υγείας που μας αξίζει.

Λύση είναι η έγκαιρη ενημέρωση του πληθυσμού για τον εμβολιασμό για την εποχική γρίπη και η πρόβλεψη για επάρκεια εμβολίων. Τι κάνουν οι τοπικές αρχές γι’ αυτό;

Θα μου πείτε τι να κάνουν οι τοπικές αρχές αυτά είναι κεντρικά καθορισμένα ζητήματα. Βολεύει πολύ αυτή η προσέγγιση αλλά δεν είναι έτσι! Ο ρόλος των δημοτικών αρχών είναι να δίνει λύσεις με βάση τις ιδιαιτερότητες των τοπικών αναγκών. Είναι διαφορετικές οι ανάγκες ενός δήμου της Αττικής και διαφορετικής ενός νησιωτικού δήμου. Αυτός εξάλλου είναι και  ο λόγος ύπαρξης των δήμων. Να φροντίζουν τις τοπικές ανάγκες… και στην υγεία δεν χωράνε άλλες καθυστερήσεις.

Η πολυσυζητημένη λύση του να διοριστούν γιατροί και να εξοπλιστεί το Κ.Υ. έχει μείνει στα χαρτιά και στις ημερίδες. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να διεκδικήσουμε να προετοιμαστεί σωστά ο μοναδικός δημόσιος φορέας του νησιού, το ΚΥ, να διοριστεί άμεσα ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και να εξοπλιστεί υλικοτεχνικά. Από τον Μάρτιο κιόλας έχω κάνει σειρά έγγραφων προτάσεων, για την αντιμετώπιση της πανδημίας στο νησί, που όμως έμειναν στα συρτάρια του δήμου.

• Που είναι οι εθελοντές ιατροί που θεωρητικά δήλωσαν συμμετοχή;
• Που είναι οι εθελοντές πολίτες; 
• Πόσοι εθελοντές χρηματοδότες ακόμα θα υπάρξουν;
• Πως σκέφτεται να αντιμετωπίσει ο δήμος το επερχόμενο φθινόπωρο και χειμώνα που προβλέπονται δύσκολοι από πλευράς επιδημιολογίας;
  Ή θα περιμένουμε να γίνει η επέλαση του διδύμου κορωνοϊού- γρίπης για να κινηθούμε;
• Η δράση της τοπικής αυτοδιοίκησης σήμερα αρχίζει και τελειώνει στην αναζήτηση δωρητών και εθελοντών, στα δελτία τύπου, στις φωτογραφήσεις και τα like, αυτή την τοπική αυτοδιοίκηση αξίζουμε;

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, η δημόσια δωρεάν υγεία είναι μεν δημόσια αλλά καθόλου δωρεάν. Ο Έλληνας πολίτης την έχει πληρώσει και ξανα-πληρώσει. Στο χέρι του είναι να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει από εκείνους που του οφείλουν. Ας διεκδικήσει μία τοπική αυτοδιοίκηση με ανοικτό μυαλό και ευρύτερη οπτική και όχι κοντόφθαλμες και επικίνδυνες συμπεριφορές.

Η Πάρος δεν είναι ένα καλοκαιρινό σκηνικό χολιγουντιανής ταινίας που τον Οκτώβρη θα κλείσουν τα φώτα και θα ανανεώσει το ραντεβού με τον τουρισμό για τον επόμενο Μάιο. Έχει μόνιμους κατοίκους. Ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στο νησί και δικαιούνται φροντίδα υγείας όλο τον χρόνο. Εκτός και αν αυτή η λεπτομέρεια δεν αφορά τον δήμο…