Οι επώνυμοι στην Πάρο!

Nήσος Γραμβούσας, νότια της Αμοργού. Σε έναν παράδεισο, προστατευόμενο ως ζώνη Natura,  ιδιώτης έχει εγκαταστήσει ξαπλώστρες και ομπρέλες και ανενόχλητος κερδοσκοπεί.

Του Χρίστου Γεωργούση

Είναι αλήθεια, ήρθαν οι επώνυμοι στην Πάρο! Βγήκαμε με κλάδους ελαίας και δάφνες και βάγια να τους προϋπαντήσουμε. Περίμεναν τα ωσσανά μας, τα ζήτω μας, ράναμε τα δρομάκια με μυρτιές να περάσουν, ξέρουμε πόσο μας αγαπούν και δεν κάνουν χωρίς εμάς!

Θυμούμαι τη γιαγιά μου να κοιτάει προς το παράθυρο την αγία Τριάδα στις Λεύκες και να κλαίει που έφευγαν μία-μία οι οικογένειες (1950-1970) για την Αθήνα ή αλλού!

-Γιατί κλαις γιαγιά;

-Πάει κι ο Καρδαμίδας! (Αληθινό επώνυμο ή παρατσούκλι).

Ο Καρδαμίδας πήγε για κηπουρός ή κουλουρτζής στην Αθήνα ή λαχειοπώλης ή θυρωρός, αλλά ήρθαν οι επώνυμοι! Τέλος καλό όλα καλά! 

Πρόσφατα παρουσίασα ένα βιβλίο συγγραφέα που έγραψε (απίστευτο!) ότι έγινε μια σπουδαία βραδιά σε ξενοδοχείο και ήταν εκεί όλοι της επίσημης Πάρου, εννοώντας τους διάσημους που πέρασαν για διακοπές. Αυτούς τους βάφτισε Παριανούς. Τόσο ήξερε την Πάρο και τόσο ξέρουν οι επώνυμοι το νησί. 

Απίστευτες διαθέσεις κατάκτησης! Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Κι εμείς εδώ οι άλλοι, ντόπιοι, ιθαγενείς, στην υπηρεσία των πατρικίων.

Εμείς έχουμε το πρόβλημα που δίνουμε δικαιώματα, που υπηρετούμε μια υποτέλεια ειδωλολατρίας. Λίγο δίκιο μπορείς να βρεις σε όσους έχουν συμφέροντα με το κάθε είδους εμπόριο και βρίσκουν πελάτες (περάστε την καρέκλα αυτή αγίασε κι ο πισινός του άλφα σπουδαίου ή της βήτα διάσημης), οι άλλοι όλοι χρειαζόμαστε φάρμακα για τη θρησκοληψία μας!

Δίνουμε διαρκώς χρυσάφι για τις χάντρες του κάθε σπουδαίου και μακάρι να μην καταλήξουμε σαν τους ιθαγενείς της Ν. Αμερικής που τα ‘χασαν όλα με τους φονιάδες και καταστροφείς Ισπανούς και Πορτογάλους. Ήδη τα χαμένα είναι πολλά (οι παραλίες αίφνης και πολλά σπανιότατα της φύσης) και κουράγιο και διάθεση να τα πάρουμε πίσω δεν βρίσκουμε!