Όταν τα κβάντα χορεύουν τα κάλαντα...!!!

Του Χρίστου Γεωργούση

Έτσι σαν κάλαντα (3)

Όταν πριν μερικά δισεκατομμύρια χρόνια γεννήθηκε το σύμπαν με τη μεγάλη έκρηξη κατά τους κοσμολόγους (όχι όλους), γεννήθηκε κι ο χρόνος μαζί ή υπήρχε αυτός και θα υπάρχει; 

Ο χρόνος έχει σχέση με το χώρο και σε ισχυρά πεδία βαρύτητας επιβραδύνεται και όσοι τρέχουν με ταχύτητα παραπλήσια του φωτός αργούν να γεράσουν! 

Δεν τα βγάζεις πέρα με τους φυσικούς και με τον Αϊνστάιν, που δεν θα περίμενε ο μικρόκοσμος των σωματιδίων (κβάντα) να διέπεται από το τυχαίο και την αβεβαιότητα και όσο χτίζεται ο μεγάκοσμος, ο κόσμος των ανθρώπων ο γνωστός αυτά να μικραίνουν και να εξαφανίζονται ή να μην μπορούμε να δούμε το ρόλο που παίζουν στην καθημερινότητά μας αισθανόμενοι συχνά μια περίεργη σιγουριά! 

Ας πάμε για τα κάλαντα στους ποιητές, ίσως τους καταλαβαίνουμε καλύτερα και ολοκληρώνουμε αύριο με την παραμονή, σαν παιδιά με τα τρίγωνα στο χέρι ή με τα χάρτινα καραβάκια.

·        Ύστερα έπεσε η νύχτα που δεν περιμένει καμιά αυγή // κι ο χρόνος ήταν σα δεντρογαλιά: Μακρύς, σταχτής και κίτρινος

Άρης Δικταίος «Καλαμποκιά»

·        Παρά να με πάρει ο χρόνος,// καλύτερα να με πάρει ο άνεμος

(Ζωή Καρέλλη)

·        Δίνε το χρόνο δωρεάν, αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια

(Ελύτης, Μαρία Νεφέλη).

·        Κύριε αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο,
Κι όταν πεθάνω θα ‘θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα ημερολογίου Για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.

(Τ. Λειβαδίτης, Φύλλα ημερολογίου)

·        Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας //
Κλέφτες // Στα ψέματα παίζαμε!

(Μ. Αναγνωστάκης).

·        Ο χρόνος είναι χρήμα

(Από τους νόμους του καπιταλιστικού πολιτισμού).