Στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων!

Του Χρίστου Γεωργούση

 

Ποιος μπορεί να απαγορέψει τις συναντήσεις πολιτών και τις συζητήσεις; Μία χούντα, θα μού απαντήσετε, μια δικτατορία. Η 21 Απριλίου (τσίου τσίου τσίου!) απαγόρευε να συναντιούνται πάνω από 5 πολίτες στο δρόμο! Έτρεχαν τα αστυνομικά όργανα να βάλουν τάξη. "Τι τρέχει εδώ;" 

Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο εχθρός των συναντήσεων και κινήσεων και συνεννοήσεων. Οι άνθρωποι όταν απογοητευτούν, όταν στραφούν στον καταναλωτισμό, όταν είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, όταν ασχολούνται με τα δικά τους και μόνο και πονοκεφαλιάζουν για πώς θα πλουτίσουν κι άλλο, χάνουν τα πολιτικά τους δικαιώματα. Τα χαρίζουν. 

Αυτό θυμίζει τον μύθο με το πινάκιο φακής. Για ένα πιάτο φακή χάνουμε τα πρωτοτόκια, τη χαρά να μαζευόμαστε και να κουβεντιάζουμε και να προσπαθούμε. Στην Πάρο αλλά και αλλού ίσως (η Πάρος τώρα μας νοιάζει) χάσαμε τα πρωτοτόκια, μας επιβλήθηκε η ποινή της στέρησης των πολιτικών μας δικαιωμάτων. Μόνοι μας "βγάλαμε τα μάτια μας"! 

Η Κϊνηση Πολιτών έρχεται να μας θυμίσει ότι είμαστε πολίτες, ότι έχουμε κι εμείς ευθύνη, ότι πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να μαζευόμαστε, να ασχολούμαστε με τις κοινές υποθέσεις, δεν τις αναλαμβάνουν αυτές εργολαβικά μόνο οι εκλεγμένοι. 

Ένας άλλος τρόπος να χάνουν πολιτικά δικαιώματα οι πολίτες είναι η ασφυξία που συχνά επιχειρούν οι πολιτικές παρατάξεις. Ό, τι δεν ελέγχουν δεν το ενθαρρύνουν, δεν το θέλουν, συχνά το απαξιώνουν. 

Απευθυνόμαστε στους πολίτες που μάς έχουν εμπιστοσύνη, που καταλαβαίνουν από δημοκρατία και σκοπός μας είναι να την κάνουμε να λειτουργεί. Οι ευχαριστημένοι με την κατάσταση, εκείνοι που νομίζουν ότι όλα έχουν καλώς, που διαδίδουν ότι όλα δουλεύουν ρολόι, ας κάτσουν στο σπίτι τους. Συνοχή των ανθρώπων και αίσθηση συγγένειας δεν μπορεί να καλλιεργηθεί με τον καθένα χωριστά στο σπίτι του ευχαριστημένο, βολεμένο και ξέγνοιαστο.