Συγκινητική εκδήλωση

Του Χρίστου Γεωργούση

Παρακολούθησα χτες μια από τις σχολικές εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, στο Γυμνάσιο Πάρου. Την βρήκα εξόχως συγκινητική και ουσιαστική και ίσως αυτά αξίζουν καθώς δίνουν στα παιδιά ευκαιρίες να γίνουν δημιουργοί. Ηθοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές, σκηνοθέτες επί σκηνής. Και άξιοι της τεχνολογίας και ας είναι τόσο μικροί.

Έχουμε περάσει σε άλλη εποχή της εκπαίδευσης, τώρα δεν θα μετρούμε το μήκος τη ποδιάς και δεν θα απαγορεύουμε την κυκλοφορία των παιδιών τα βράδια. Στην αυλή του σχολείου, είπε η μαθηματικός Μαρουσώ Παπαδάτου, από τη μια ήταν τα κορίτσια και από την άλλη τα αγόρια. Από τη μια τα ερίφια κα από την άλλη τα πρόβατα. Αυτό δεν ήταν της χούντας, αλλά υπήρχε από πριν, απλώς περιμέναμε πορεία προς τα μπρος και πήγαμε προς τα πίσω δεκαετίες. Ωραία ιδέα ήταν να τονιστεί αυτό στην εκδήλωση.

Για να δούμε λοιπόν τι ξεχώρισα στη "γιορτή-μνημόσυνο":

1) Δόθηκε έμφαση στην καταπίεση του σχολείου (Μαρουσώ Παπαδάτου, Δήμητρα Σοφιανού). 

2) Η κάλυψη με την τεχνολογία ήταν τέλεια! 

3) Οι απαγγελίες ήταν πολύ καλές με καλή άρθρωση. 

4) Ο τραγουδιστής του τραγουδιού ήταν συγκλονιστικός, θα εξελιχθεί, να το πούμε στους γονείς του να το σημειώσουν. Καμιά φορά τα ταλέντα αναδύονται νωρίς. 

5) Η ορχήστρα ήταν τέλεια και ο βιολιστής θα προχωρήσει. 

6) Το κοινό (οι μαθητές κάτω) ήταν στο ύψος της περίστασης, με συγκίνησαν κι αυτοί, δεν είναι εύκολο να παρακολουθείς γόνιμα. Θέλει κι αυτό την παιδεία του. 

7) Υπάρχουν δυο μέρη που καλύφθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Το μέρος της πληροφόρησης (τι έγινε τότε) δόθηκε με τις συνεντεύξεις και τα κείμενα. Ο τρόπος που δέθηκαν όλα αυτά, η αισθητική ήταν άψογη και είναι ο λόγος που είδα δάκρυα από τους μεγάλους! 

8) Ο χρόνος (η διάρκεια) προσέχτηκε πολύ ώστε να μην φθείρει την ποιότητα η κούραση.

Εύγε στο Γυμνάσιο και στις καθηγήτριες όλες που ανέλαβαν την εκδήλωση με δαπάνη χρόνου. Είμαι σίγουρος ότι και τα άλλα σχολεία κάτι πρωτότυπο, δημιουργικό και συγκινητικό είχαν να επιδείξουν.