Νηπιαγωγικό συναπάντημα όνομα και πράμα.

Και βέβαια, το τέλος της προηγούμενης βδομάδας βρήκε το νησί μας, που είναι στο κέντρο του κόσμου, στου κουτρούλη το γάμο.

Παρασκευή 16/11/2018.

Νηπιαγωγικό συναπάντημα όνομα και πράμα. Και τι δεν έγινε εκεί παχάμου δα.  Κόσμος πολύς, κουρνιαχτός πολύς, αραμπάς περνά σκόνη γίνεται, ο μασέρ Κοβέ αυτοακυρώνεται, ο Μπάμπης ο γλυκούλης δείχνει τα μπράτσα του στη μεγάλη νατοϊκή δύναμη που βοήθησε με τα μπικίνια τού νέου σχεδίου Μάρσαλ, ο Μπατιστούτα  με το Σβούρα προσπαθούν να κρατήσουν τα μπόσικα, καθησυχάζοντας τον γλυκούλη και αποβάλλοντας τον «κωλόγερο» με τον παρατεταμένο δεξί μέσο, ο Φίφλστόουν, σε όλους τους τόνους και προς όλους, να λέει «ορέ συναπαντιώτες το θέμα που συζητάμε είναι ανάθεμα», ο Προπονίδας να αντιστέκεται σθεναρά μνημονεύοντας τις αλήθειες του 1917, η Ρεθυμνιώτη να βαστά θαυμαστές ισορροπίες ελέω εκλογών, η «ΚΕ ΠΟΣΑ παίρνει ο άνεμος;» στον κόσμο της και οι δυο πάρεδροι των συλλόγονε να τσακώνονται στον αχυρώνα του «PWS θα γαυγίσουν οι γάτοι».

Η όλη ιστορία μου θύμισε το λαϊκό ρητό «γάδαρο του χαρίζανε, στα δόντια τον κοιτούσε». Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά του συναπαντήματος απέναντι στον PAWS που ήρθε να καταθέσει το αγροτεμάχιο που αγόρασε προς λειτουργία καταφυγίου των αδεσπότων σκυλακιών και γατακιών...

Τι να κάνει όμως κι αυτός ο μασέρ Κοβέ; Έλιωσε μπροστά στην οργή του μυρωδάτου Μάραθου. Όλα τα πήρε πίσω κι ακόμα πάει. Τα ‘παμε εμείς, εκλογές έρχονται, τα ‘πε και ο Προπονίδας, ομελέτα χωρίς σπασμένο τσόφλι δεν μπορεί να γίνει.  

Αντήχησαν οι πλαγιές του λόφου της Αγίας πΑχννης απ΄ τους αλαλαγμούς των Συναπαντέων, «Δεν μπορεί ο λόφος να συνεισφέρει». Ο μόνος που ύψωσε αλλιώτικη φωνή ήταν ο Σβούρας ο ταχύς, «Που τα ‘δατε μωρέ αυτά που λέτε; Αντίθετα τα λένε τα κιτάπια των γραμματιζουμένων».

Για του λόγου το αληθές, δείτε τι λένε τα κιτάπια (άρθρο 9 του ν. 4039/2012) των Γραμματών και Φαρισαίων που ξέρουν τα πολλά:

«1. Οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Η αρμοδιότητα αυτή μπορεί να ασκείται και από συνδέσμους δήμων, καθώς και από φιλoζωικές ενώσεις και σωματεία σε συνεργασία με τον αρμόδιο Δήμο, εφόσον αυτά διαθέτουν υποδομή, συνιστάμενη στην ύπαρξη κατάλληλων σχετικών εγκαταστάσεων ή οχημάτων μεταφοράς ζώων και ανθρώπινο δυναμικό με εμπειρία στο χειρισμό των ζώων…» και παρακάτω: «…2. Για τον παραπάνω σκοπό κάθε Δήμος ή όμοροι ή συνεργαζόμενοι Δήμοι ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς επιτρεπομένης της συνεργασίας με ενδιαφερόμενα φιλoζωικά σωματεία και ενώσεις ή και εθελοντές φιλόζωους σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την Περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους. Στους Δήμους είναι δυνατόν να παρέχεται και οικονομική ενίσχυση από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς για τη δημιουργία και λειτουργία καταφυγίων…»

Ο Σβούρας όμως ήταν μόνος, έχει κι αδύνατη φωνή, δεν τον βλέπανε κιόλας, γιατί γυάλιζε και τύφλωνε τους Συναπαντιώτες, έλειπε κι ο Μηνάς που θα μπορούσε να πράξει αντιπερισπασμό  γυαλάδας από την άλλη μεριά της αιθούσης, ήρθε κι έδεσε η αυτοακύρωση του Μασέρ Κοβέ.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά ήταν και το Γλυκό Κυδώνι του Μυρωδάτου Μαράθου που ρωτούσε με τ’ επιτάσεως την πάρεδρο του «PWS θα γαυγίσουν οι γάτοι»: «Ολοκληρώθηκε η αγορά του αγροτεμαχίου; Ολοκληρώθηκε η αγορά του αγροτεμαχίου;» και τι μας μέλλει, μωρέ, αυτό, αφού τα συμβόλαια είναι καθαρά γραμμένα και η γης υπάρχει καθώς και η διάθεση και η αγάπη για τους σκύλους και τους γάτες;   

Αλλά, όπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί συντοπίτες, δεν φταιν μόνο οι Συναπαντιώτες που δε θέλουν να σπάσουν αβγά αλλά κι εμείς οι ίδιοι που μόνο την κεφαλή μας βλέπουμε και θέλουμε να προφυλάξουμε, ωσάν τους στρουθοκαμήλους που χώνουνε την μικρή κεφαλή τζου στην τρύπα του εδάφους κι απόξω ανεμίζουνε δυο μέτρα φτερά και πίπουλα.

Και το κλου, αγαπητοί συντοπίτες, ποιο ήντονε; Ακυρώσανε τη μια απόφαση και στείλανε τον «PWS θα γαυγίσουν οι γάτοι», με το έτοιμο προς χρήση κτήμα, αδιάβαστο και πήρανε άλλη απόφαση, για να βρουν άλλη γη σ’ άλλα μέρη. Δηλαδή, αγαπητοί συντοπίτες, όπως λέει κι ο σοφός λαός μας: «Έλα αιδοίο στον τόπο σου και πέος μη γυρεύεις». 

Αριστοφάνειος Επάκτιος