Περί αθλητικών και... πολιτικής!!!

Του Αντουάν Παρίνι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Το τελευταίο διάστημα κατά τα βραδάκια, όταν έχω κλάσει πατάκες απ' τον κάματο της ημέρας κι απ' τα γαροτσί, ακούω λίγη μουσική και τη βρίσκω κυρίως με Άντε γειά και Γεωργίου. Τα βράδια αποκοιμιέμαι στο πολύ κυριλέ με αθλητικές εκπομπές στα ακουστικά και καμιά φορά ξυπνάω στα μαύρα τα σκοτάδια από τις φωνές των τυπάδων που παίρνουν τηλέφωνο στις 4μιση το πρωί για να ρωτήσουν το βρυκόλακα αθλητικογράφο πώς βλέπει φέτο το βάζελο, αν αξίζει ο πάοκ το κατσαρόλι, αν ήτανε μπενάλντυ κι αν ο λάιντσμαν ήτανε δωσμάν και " γαμώ το var" , " α ρε πούστη λάιντσμαν, σ' έχει μαρκαλήσει παπάς;" και " γαμώ τη διαιτησία τη ρουφχιάνα που μό κλεισε το σπίτι με το οφσάι στα χασομέργια". 

Ρίχνω ένα κατούρημα, κάνω ένα τσιγαράκι και την πέφτω πιο ανάλαφρος, που διαπίστωσα για μια ακόμη φορά πως δεν είμαι ο χειρότερος λακαμάς επί γης κι ότι ο πάτος είναι απύθμενος. 

Αποκοιμιέμαι χωρίς ακουστικά πχιά, σκεπάζοντας με τις φλοκάτες τα γυναικόπαιδα και ρίχνοντας κάνα δγυό κλανίδγια δίκην κατακλείδος. 

Τον άλλο μήνα λέω να αλλάξω ρεπερτουάρ και να το γυρίσω στην πολιτική, αφενός για να μη με πούνε οι Σφοι απολιτίκ ή συνένοχο και φάω καμιά φρίκη και τους βαρέσω στο δόξα πατρί- γιατί εσχάτως τυγχάνω ευέξαπτος, επιρροές Τσουκαλά γαρ - κι αφετέρου γιατί εξαπανέκαθεν την έβρισκα να βλέπω σε κονσέρβα τις αποκριάτικες μάσκες του βαθέος ΠΑΣΟΚ, κάτι θανάτους Μένιου Κουτσόγιωργα λάιβ απ 'το δικαστήριο, κάτι χριστοπαναγίες του Βαγγέλα του Γιαννόπουλου στα μπουζούκια και την άφιξη του Ντέταρι στην πλατεία Αλεξάνδρας στον Πειραιά, τις μαιμούδες του Μιλτιάδη του Έβερτ και τον Αντρέα να χουφτώνει, το χούφταλο, τα βυζόμπαλα της Μιμής, λίγο πριν σηκώσουμε το Ευρωμπάσκετ τον καιρό που, όντας δεκαετές ήδη βλαχόπαιδον στας ελληνικάς εξοχάς, δεν ήξερα αν μες στο σώβρακο έχω πούτσα ή τυρμπουσόν για βυσσινάδα...

Με αγάπη, Αγλέορας