Ένας Σύλλογος οφείλει να μην ΞΕΧΝΑ τον ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ και πολλά άλλα...

Του Γιώργου Ανδρεάδη

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ένας Σύλλογος ο οποίος προασπίζεται εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα οφείλει να μην ξεχνά ότι:

Ο «δικός μας Παύλος» ήταν ένα Λαϊκό παιδί το οποίο,

τραγούδησε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και έθεσε εαυτόν απέναντι στο φασισμό,

τραγούδησε το δικαίωμα καθενός να είναι διαφορετικός,

τραγούδησε την πανανθρώπινη ανάγκη για ελευθερία έκφρασης,

τραγούδησε για δικαιώματα που δεν είναι δεδομένα.

 Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013, ο «δικός μας Παύλος» πέφτει νεκρός σε πεζοδρόμιο του Κερατσινίου από σχεδιασμένη θανάσιμη μαχαιριά ενός δολοφόνου που δεν πιστεύει και φυσικά δε σέβεται τίποτα απ’ αυτά που τραγουδά ο Παύλος. Ένας δολοφόνος χρυσαυγίτης και ναζιστής κόβει το νήμα της ζωής ενός παιδιού που ήθελε να είναι ελεύθερος και να τραγουδά, όπου μπορεί να ακουστεί, για αυτό το δικαίωμά του. Ο πολιτικός μέντορας του ναζιστή δολοφόνου, νικος μιχαλολιάκος, φασίστας, νεοναζί και ρατσιστής, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος πριν κάποια χρόνια, αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας.

Ένας οποιοσδήποτε Σύλλογος ο οποίος σέβεται τον κοινωνικό ρόλο που επιτελεί,

δεν πρέπει να ξεχνά την άδικη δολοφονία του Παύλου, του "δικού μας Παύλου",

δεν πρέπει να ξεχνά ότι δολοφονήθηκε για τις ιδέες του και μόνο για αυτές,

δεν πρέπει να ξεχνά ότι δολοφονήθηκε, γιατί ήθελε να είναι ελεύθερος,

δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι δολοφόνοι του είναι ένα ασκέρι άτακτων πατριδοκάπηλων που δεν καταλαβαίνουν την αξία της ελευθερίας και δολοφονούν, στο όνομα της δικής τους «ανώτερης» διαφορετικότητας,

δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι σημερινοί χρυσαυγίτες είναι οι χίτες και οι γερμανοτσολιάδες της κατοχής και του εμφυλίου,

δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι σημερινοί χρυσαυγίτες είναι οι χουντικοί του 1967 που πρόδωσαν την Ελλάδα και παρέδωσαν την Κύπρο στους Τούρκους,

δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι σημερινοί χρυσαυγίτες είναι οι δολοφόνοι του Παύλου σήμερα,

δεν πρέπει να ξεχνά ότι το ασκέρι των δολοφόνων είναι σήμερα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Σήμερα, σύσσωμη η χ.α. δικάζεται για αυτή αλλά και για άλλες δολοφονικές δράσεις. Η ΜΑΓΔΑ ΦΥΣΣΑ, μητέρα του Παύλου, εδώ και πέντε χρόνια, δίπλα στον πόνο της για τον άδικο χαμό του γιου της, έχει τοποθετήσει τον αγώνα για δικαιοσύνη στη μνήμη του. Δεν είναι δυνατόν ένας Σύλλογος που μάχεται για δικαιώματα εργαζομένων πολιτών να μη μπορεί να σταθεί ως ηθικός αρωγός δίπλα της και να μην τολμά να της ευχηθεί, τουλάχιστον, καλό κουράγιο "ΜΑΝΑ".

Παύλος Φύσσας - Ο γιος της Άνοιξης – Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον αδικοχαμένο αντιφασίστα