Ταξίδι ψυχής

Του Μάριου Φούρναρη

Παρατηρώ μία σιωπή σχετικά με το γεγονός του θανάτου ενός συμπολίτη μας στη Νάουσα, μετά από καυγά με δύο Ιταλούς τουρίστες.

Φαντάζομαι ότι η σιωπή μπορεί να οφείλεται, στο ότι δεν πρέπει να διαταράξουμε την τουριστική ροή με «άβολες ειδήσεις και σχόλια», στο «καλύτερο νησί της Ευρώπης». Ίσως και να οφείλεται στο γεγονός, ότι οι υπεύθυνοι του θανάτου δεν είναι λαθρομετανάστες από το Πακιστάν ή κάποια Αφρικανική χώρα, αλλά είναι Ευρωπαίοι, που εκ των πραγμάτων μας αγαπάνε και τους αγαπάμε.

Οι φήμες μάλιστα έχουν ήδη ξεκινήσει να περιφέρονται, ότι τους προκάλεσε το θύμα πετώντας πέτρες και οι δράστες ίσα που τον ακούμπησαν, έπεσε και πέθανε. Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τι έγινε αν δεν ήταν παρόν, αλλά υπάρχουν κάποια στοιχεία που δεν χωρούν αμφισβήτηση.

Α. Ως τουρίστες και επισκέπτες οι δράστες, θα έπρεπε εξ αρχής να είναι περισσότερο ψύχραιμοι και λιγότερο επιθετικοί

Β. Αντί να βοηθήσουν έναν άνθρωπο που χτύπησαν άσχημα, τον εγκατέλειψαν αβοήθητο, το έβαλαν στα πόδια και προσπάθησαν όσο το δυνατόν γρηγορότερα να φύγουν από την Ελλάδα.

Δυστυχώς καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία κλιμακούμενη βίαιη συμπεριφορά, που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και χρώμα το καλοκαίρι και το χειμώνα. Το καλοκαίρι έχει να κάνει με τους επισκέπτες «κατακτητές» και το χειμώνα με τους ντόπιους, μόνιμους κατοίκους.

Από το άγριο και απαξιωτικό βλέμμα, στην οδηγική συμπεριφορά, τη στάθμευση των οχημάτων παντού, στη συμπεριφορά στους υπαλλήλους του τουρισμού, στη συμπεριφορά στο κοινό από τους υπαλλήλους των δημόσιων υπηρεσιών και το αντίστροφο. Αγένεια, μαγκιά, επίδειξη εξουσίας και οικονομικού πλούτου, απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και φυσικά απόλυτη απαξίωση του φυσικού περιβάλλοντος.

Ας προσχωρήσουμε στην αντίσταση της ευγένειας και για όσο μπορούμε να αντέξουμε ακόμα μέσα σε αυτό το κλίμα, να είμαστε προσεκτικοί και να μένουμε μακριά από αναίτιους καυγάδες, διότι όπως φαίνεται, κάποιοι δεν το έχουν σε τίποτα να μας δολοφονήσουν.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού…