'Οταν οι πυροσβέστες δεν "παίζουν" τάβλι...

Του Νίκου Καραμάνου

Από τότε που δούλευα σαν τοπογράφος σε μεγάλα δημόσια έργα, εξοργιζόμουν μ αυτούς που θεωρούσαν πως μισθωτή έργασία σημαίνει να παράγεις έργο καθημερινά, αλλιώς είσαι χαραμοφάης, κοπρίτης κλπ. Θυμάμαι πως υπήρχαν χρόνια που σχεδόν δεν είχα αντικείμενο για ένα τετράμηνο και για το επόμενο ξεχούσα και με ξεχνούσε το σπίτι μου. Πριν γίνω γονιός, είχα την εντύπωση πως οι εκπαιδευτικοί είναι χαραμοφάηδες που δουλεύουν 8 μήνες το χρόνο και το καλοκαίρι θα πρέπει να πλένουν σκάλες στη Μητροπόλεως. Σήμερα, μετά από 11 χρόνια, το θεωρώ το σημαντικότερο επάγγελμα που υπάρχει. Ωστόσο, επειδή έχουμε κρίση, η εκπαίδευση έχει γεμίσει αναπληρωτές που το καλοκαίρι απολύονται και τον χειμώνα επαναπροσλαμβάνονται - αν επαναπροσλαμβάνονται - πηγαίνοντας εδώ κι εκεί σαν τσιγγάνοι, μην μπορώντας να προγραμματίσουν τη ζωή τους. Αλλά και οι πυροσβέστες, της ίδιας αντιμετώπισης τυγχάνουν. "Ξύνονται" 9 μήνες για να δουλεύουν 3, έλεγαν κάποιοι που προφανώς παράγουν καθημερινά σημαντικό έργο. Ε λοιπόν, τους πυροσβέστες πρέπει να τους πληρώνεις για 12 μήνες και να χαίρεσαι αν κάθονται και τους 12.

Τι βλέπει ένας πιλότος πυροσβεστικού Canadair