Όπως και να το κάνουμε είναι οι μέρες του...

Μια οφειλόμενη απάντηση στον κ. Βλαχογιάννη.

Χθες παραβρέθηκα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας ως πολίτης, στο πλαίσιο της συζήτησης που θα γινόταν σε, εκτός ημερησίας διάταξης, θέμα που αφορούσε τη στέγαση του Κέντρου Κοινότητας. Δεν είχα κληθεί ούτε από τον Πρόεδρο ούτε από το Δήμαρχο ούτε από τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο να είμαι εκεί ως υπηρεσιακός παράγοντας, αν και προϊστάμενος της υπό δημιουργία δομής. Όταν άρχισε να συζητιέται το θέμα, ύστερα από την εισήγηση του αρμόδιου Αντιδημάρχου και επειδή οι ερωτήσεις των υπολοίπων Δημοτικών Συμβούλων ήταν καταιγιστικές, κλήθηκα από τον Πρόεδρο να δώσω εξηγήσεις ως προϊστάμενος, πια, για το θέμα.

 Ξέρετε, όλα τα παραπάνω τα αναφέρω, για να καταδείξω κι εγώ από την πλευρά μου την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής, όχι με κακή κριτική διάθεση αλλά γιατί θεωρώ ότι ως πολίτης έχω δικαίωμα σε ένα ποιοτικότερο Συμβούλιο, απελευθερωμένο από τα προβλήματα που καταγγέλλονται για τη λειτουργία του καθημερινά και από όλες τις πλευρές που συμμετέχουν σ’ αυτό με οποιαδήποτε ιδιότητα. Επαναλαμβάνω ότι εγώ παραβρέθηκα στο συγκεκριμένο Δημοτικό Συμβούλιο εντελώς τυχαία, αφού δεν είχα κληθεί από κανέναν να είμαι εκεί.

Με λίγα λόγια, από το «είδα φως και μπήκα» βρέθηκα επί της ουσίας να δίνω εξηγήσεις στους Δημοτικούς Συμβούλους για τρία θέματα, που μπήκαν σε εκτός ημερησίας διάταξης συζήτηση, ως υπηρεσιακός παράγοντας από την πλευρά του Δήμου.

Θέλω να σημειώσω εδώ ότι στο πλαίσιο των ερωταπαντήσεων, που προηγούνται κάθε συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου μεταξύ των συμβούλων και του Δημάρχου, τόσο ο κύριος Βλαχογιάννης όσο και ο κύριος Ροκονίδας έθιξαν και πάλι την κακή λειτουργία του. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής έγινε προσπάθεια μετατόπισης των ευθυνών της προς τους εργαζόμενους που εμπλέκονται στην οργάνωση του Συμβουλίου. Όταν πήρα, λοιπόν, το λόγο, στο λίγο χρόνο που είχα, έθιξα τα παραπάνω θέματα, δίνοντας κάποιες εξηγήσεις τόσο προσωπικές, καταγγέλλοντας «παρατυπίες» που υφίσταμαι, όσο και υπηρεσιακές, καταγγέλλοντας χρονικές ολιγωρίες που οφείλονται στις «παρατυπίες», αναφερόμενος κομβικά σε μια αντικειμενικότητα την οποία οφείλουμε όλοι όχι μόνο να δούμε αλλά και να ανατρέψουμε. Η αντικειμενικότητα αυτή έχει να κάνει με την τεράστια έλλειψη προσωπικού που υφίσταται αυτή τη στιγμή ο Δήμος μας.

Μπροστά σ’ αυτό, έθεσα προ των ευθυνών του όλο το Δημοτικό Συμβούλιο, γιατί θεωρώ ότι ως συλλογικό όργανο πρέπει και οφείλει να δράσει. Σ’ αυτή την τοποθέτηση, ο μόνος Δημοτικός Σύμβουλος που απάντησε ήταν ο κ. Βλαχογιάννης, ο οποίος μέσα στ’ άλλα αναγνώρισε το δίκαιο των καταγγελιών για τις προσωπικές «παρατυπίες» που υφίσταμαι και υπεραμύνθηκε του Δημοτικού Συμβουλίου, λέγοντας ότι το Δημοτικό Συμβούλιο έχει πάρει σχετική απόφαση για την έλλειψη προσωπικού και δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο επ’ αυτού.

Θα ήθελα να απαντήσω στον κ. Βλαχογιάννη αυτά που δεν μπόρεσα λόγω χρόνου να πω στη χθεσινή συνάντηση και παράλληλα να σημειώσω ότι, μέσω της φαινομενικά προσωπικής απάντησης, απευθύνομαι σε όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους. «Σεβόμενος απολύτως την ιστορία σας, τόσο ως Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου όσο και ως Δημάρχου, σας θυμίζω ότι η απόφαση, που πήρατε ως Δημοτικό Συμβούλιο και αφορά το προσωπικό, επί της ουσίας έχει μείνει στα χαρτιά. Η υπηρεσία απέστειλε την απόφαση εκεί που έπρεπε άλλα έκτοτε η τύχη της αναζητείται. Ουδέποτε συστάθηκε η πενταμελής επιτροπή παρακολούθησης της απόφασης η οποία θα επανέφερε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο προς ενημέρωση της πορείας της και φυσικά ουδέποτε το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Νοτίου Αιγαίου και στην ΚΕΔΕ όπως προβλεπότανε. Άρα κατά την άποψή μου, κύριε Βλαχογιάννη, το Δημοτικό Συμβούλιο ξεκίνησε έναν αγώνα τον οποίο και άφησε στη μέση. Αυτή η ευθύνη σας βαραίνει όλους, γιατί είναι μια συλλογική απόφαση. Ουδέποτε επαναφέρατε το θέμα και ουδέποτε αναζητήσατε απαντήσεις επί της ουσίας. Τέλος, και ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, θέλω να επισημάνω ότι μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτώ, από έναν άνθρωπο που έχω κρίνει ικανό και άξιο με τη ψήφο μου να αγωνίζεται για την υπεράσπιση του δικαίου, να μου λέει ότι εγώ έκανα τα πάντα αλλά το δίκιο σου το ‘χασα. Γιατί, χθες, αυτό είπατε, επί της ουσίας, στους εργαζόμενους και κατ' επέκταση στους πολίτες που σας οδήγησαν στη θέση που κατέχετε. Ξέρετε, μπορούμε να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε τελικά σε πολλούς τρόπους δράσης απέναντι σε προβλήματα που μας ταλανίζουν, γιατί αυτό αποτελεί την αναγκαία συνθήκη που προσδιορίζει νομοτελειακά τη ζωή. Η εγκατάλειψη όμως του αγώνα, στο όνομα μιας εύκολης ήττας, αποτελεί το εφαλτήριο της δημιουργίας ερειπίων για το μέλλον».

Γιώργος Ανδρεάδης

Πηγή: Παριανός Δρόμος