Γιατί έτσι μας αρέσει...

Του Γιώργου Ανδρεάδη

Ως φίλαθλος της δεκαετίας του 70.

            Χτες το βράδυ, για άλλη μια φορά φέτος, στήθηκα μπροστά στην τηλεόραση, για να απολαύσω την ομαδάρα μου τον ΠΑΟΚ να παίζει με την ΑΕΚ. Για άλλη μια φορά, όπως και την προηγούμενη Κυριακή, σηκώθηκα από την πολυθρόνα με την ίδια σιχαμάρα.

Μέχρι να πάω στο σπίτι, μη πω και μέχρι τώρα ακόμα, αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με σπρώχνει τόσο ανεξήγητα πάνω στην πολυθρόνα μπροστά στην οθόνη με τις ασπρόμαυρες φανέλες του ΟΗΕ. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ ως εξήγηση είναι ότι ενδόμυχα οδηγούμαι εκεί από τις παιδικές αναμνήσεις που ασυνείδητα ζωντανεύουν, βλέποντας τη μπάλα να κυλάει στο χορτάρι ή να αναπαύεται στα δίχτυα των αντιπάλων. Αναμνήσεις που έχουν να κάνουν με το δικό μου κυνηγητό της φουσκωμένης σαμπρέλας με το δερμάτινο περιτύλιγμα στις αλάνες του 70, στο όνομα του Κούδα, του Σαράφη, του Παρίδη, του Τερζανίδη, του Ασλανίδη, του Κερμανίδη, του Ιωσιφίδη, του Γούναρη, του Πέλιου, του Αποστολίδη, του Στέφα, όταν ακόμα και τότε, που είχαμε 8 και 9 παίχτες βασικούς στην Εθνική, δε «μπορούσαμε» να πάρουμε πρωτάθλημα. Όταν με συμμετοχή σε 8 τελικούς κυπέλου τη δεκαετία του 70 καταφέραμε και πήραμε μόνο δύο κύπελλα. Τα θυμίζω όλα αυτά, γιατί ο Παοκτζής την αδικία την έχει ζήσει στο πετσί του σχεδόν εκ γενετής. Βέβαια την έχει ζήσει σε σχέση με τους άλλους μεγάλους των Αθηνών, γιατί, αν πιάσουμε τις επαρχιακές ομάδες, θα πάθουμε κατάθλιψη από την αδικία που υφίστανται αυτές, ακόμα κι όταν παίζουν μαζί μας.

            Ας αφήσουμε όμως την ιστορία να τη θυμόμαστε μεταξύ μας πίνοντας σούμες και ας έρθουμε στο χθεσινό ντέρμπι των δικεφάλων. Για να εξηγούμαι, θεωρώ ότι ο ΠΑΟΚ, ειδικά φέτος, έχει πολύ καλύτερη ομάδα και από την ΑΕΚ και από τον Παναθηναϊκό και μάλιστα σε τέτοιο επίπεδό που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες μπορεί να συναγωνιστεί ακόμα και τον Γαύρο, ο οποίος, πάντα κατά την άποψή μου, είναι ο χειρότερος της τελευταίας εικοσαετίας.

            Οι ομάδες, λοιπόν, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, δείχνοντας από την αρχή τις προθέσεις τους. Η ΑΕΚ, πολύ καλά διαβασμένη, ήταν άριστα στημένη ανασταλτικά, στοχεύοντας ξεκάθαρα στην ισοπαλία και ελπίζοντας στη νίκη με σποραδικές αντεπιθέσεις. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ φάνηκε να κάνει οικονομία δυνάμεων, αφού το δύσκολο αγωνιστικό πρόγραμμα συνεχίζεται, με το κλασικό δεκάρι του στον πάγκο και ντεφορμέ τον Κάμπος και τον Αθανασιάδη. Παρόλα αυτά η ομάδα μου έκανε 13 τελικές εκ των οποίων οι 8 στην εστία, ενώ η ΑΕΚ, αν θυμάμαι καλά, έκανε 8 τελικές με 2 στην εστία.

            Ανεξάρτητα από τους αριθμούς και επειδή ποτέ στη ζωή μου δεν υπήρξα αριθμολάγνος, θέλω να πω ότι η αίσθηση που είχα παρακολουθώντας το ματς ήταν ότι έγινε ένα μοιρασμένο παιχνίδι, σύμφωνα με τους προσανατολισμούς των ομάδων και ότι το δικαιότερο αποτέλεσμα θα ήταν αυτό της ισοπαλίας.

            Όμως ο επόπτης που παρακολουθούσε στο δεύτερο ημίχρονο την περιοχή της ΑΕΚ είχε άλλη γνώμη. Έτσι η φάση που έγινε 3 μέτρα απ’ τα μάτια του στο 93΄,  με λήξη στο 95΄, έμελε να δώσει μια πέτσινη νίκη στην ομάδα μου. Ο παίχτης του ΠΑΟΚ γύρισε τη μπάλα προς την περιοχή της ΑΕΚ, αφού αυτή είχε περάσει τουλάχιστον μισό μέτρο έξω από την τελική γραμμή του άουτ. Αφού η μπάλα βρήκε στον αμυντικό, ο παρατηρητικότατος επόπτης έδωσε κόρνερ από την εκτέλεση του οποίου προήλθε το γκολ της νίκης του ΠΑΟΚ.

            Μόλις μπήκε το γκολ, έσφιξα τις γροθιές μου και πετάχτηκα από την πολυθρόνα πανηγυρίζοντας, ενώ παράλληλα επιστρέφοντας στη θέση μου ένιωσα την ίδια αηδία που ένιωσα και την προηγούμενη Κυριακή, όταν έβλεπα από την ίδια θέση το ματς της ομάδας μου στο Καραϊσκάκη. Η ΑΕΚ αδικήθηκε κατάφορα και ο επόπτης της έκλεψε την ισοπαλία που δικαιούνταν. Ποσώς με ενδιαφέρει αν ο επόπτης είχε πρόθεση να ευνοήσει τον ΠΑΟΚ και, μέσα απ’ αυτόν, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ούτε θα μπω σε διαδικασία ερμηνειών της απόφασης. Σκεφτόμουνα τι θα λέγαμε όλοι εμείς οι αγνοί φίλαθλοι, με την παιδική αφέλεια της αλάνας, ή όλοι αυτοί οι επαγγελματίες δημαγωγοί που πλουτίζουν από τη φάμπρικα του ποδοσφαίρου, έχοντας μικρόφωνα και πένες στα στόματά τους και στα χέρια τους, αν στη θέση του ΠΑΟΚ ήταν ο Γαύρος… Σκεφτόμουνα πόσο διαφορετικό ήθος, που τόσο πολύ λείπει από την εποχή μας, θα παρήγαγε ο πρωταγωνιστής ποδοσφαιριστής της φάσης, αν τη στιγμή που ο επόπτης του έδινε λανθασμένα τη μπάλα για την εκτέλεση ενός ανύπαρκτου κόρνερ του έλεγε: «έκανες λάθος, η μπάλα είναι άουτ». Αυτά πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας, αν θέλουμε να είμαστε άξιοι πολίτες ενός ξεχωριστού τόπου. Αυτές είναι οι αξίες που θα δημιουργήσουν ικανούς ανθρώπους με αρετές, που θα ταξιδέψουν σε καθαρές θάλασσες.  

            Επειδή, λοιπόν, η αδικία δεν έχει χρώμα και ανεξάρτητα από το ποιος την καρπώνεται άμεσα ή ποιος ευνοείται τελικά, γιατί και για αυτό μπορούμε να πούμε πολλά, καλό θα είναι να στηλιτεύεται άμεσα και πρωτίστως από την ομάδα που την «απολαμβάνει».

            Ως γνήσιος φίλαθλος της αλάνας της δεκαετίας του 70, λοιπόν, απαιτώ από τη διοίκηση της ομάδας μου, τουλάχιστον, να βγάλει μια ανακοίνωση υποστήριξης για την ομάδα της ΑΕΚ που αδικήθηκε κατάφορα από τον επόπτη, όπως έβγαλε την περασμένη Κυριακή, λίγα λεπτά μετά το ματς, για την αδικία που υποστήκαμε εμείς από το Γαύρο. Γιατί μόνο έτσι θα αποδείξουμε το ήθος μας και την ειλικρινή διάθεση για καθαρό ποδόσφαιρο. Αλλιώς κι εμείς, όπως όλοι, θέλουμε να γίνουμε βεζίρηδες στη θέση του βεζίρη, φτιάχνοντας τις δικές μας ασπρόμαυρες παράγκες ή, επειδή μιλάμε και πολιτικά, να γίνουμε από Συριζαίοι  Πασόκοι στη θέση του Πασόκ.  

Πηγή: fileleutheros