Κάποιοι εξακολουθούν να παίζουν μπιλιάρδο με τ' @ρχίδι@ μας.
Αυτή την περίοδο διανύουμε την πιο κρίσιμη καμπή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση Τσίπρα. Οι αποφάσεις που θα πάρουμε έχουν τεράστια σημασία, όχι μόνο για το μέλλον της Αριστεράς, αλλά και της χώρας. Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με ειλικρίνεια, αυτογνωσία και χωρίς στρουθοκαμηλισμούς.
Στην οικονομία τα πιο δύσκολα είναι πλέον πίσω μας και εμφανίζονται θετικές προοπτικές ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια. Η ανάπτυξη όμως, η ταχύτερη μείωση της ανεργίας, οι επενδύσεις, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και φυσικά η ελάφρυνση του χρέους, δεν θα έρθουν με τον αυτόματο πιλότο. Απαιτούν ρεαλιστικό σχεδιασμό και δραστική βελτίωση της συνοχής και της αποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης και της διοίκησης. Η θετική αλλαγή της τάσης των οικονομικών δεικτών όμως, δεν έχει φτάσει ακόμη στην κοινωνία και την καθημερινότητα των πολιτών.
Γι’ αυτό και στη σχέση μας με την κοινωνία τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μας είναι απογοητευμένο, αποστασιοποιημένο ή και θυμωμένο. Το δε κόμμα μας παραμένει μικρό, κλειστό και με πεσμένο ηθικό. Πληρώνουμε δε και πρόσθετο κόστος γιατί, λόγω ελλιπούς προετοιμασίας και ανάγνωσης των πραγματικών συσχετισμών σε Ελλάδα και Ευρώπη, καλλιεργήσαμε, ιδιαίτερα πριν τον Ιανουάριο του 2015, υπερβολικές προσδοκίες, που αποδείχτηκε οδυνηρά ότι δεν ήταν άμεσα εφικτές.
Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο επανεκκίνησης που θα αξιολογήσει τα πάντα με ειλικρίνεια και θα ενώσει και κινητοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από ένα πολιτικό σχέδιο με σαφείς και εφικτούς στόχους. Με καθαρές επιλογές, χωρίς «βλέποντας και κάνοντας».
Για να πετύχουμε όμως, απαιτούνται και οι ευρύτερες δυνατές συμμαχίες μέσα και έξω από την Ελλάδα, γύρω από κοινούς στόχους. Αυτό είναι η αλφαβήτα της Ιστορίας του αριστερού κινήματος. Την υποτίμηση αυτής της αλήθειας, την βιώσαμε οδυνηρά τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης το 2015. Αντίθετα, η εφαρμογή αυτής της πλατιάς πολιτικής συμμαχιών στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες, με πρωταγωνιστική συμβολή του Αλέξη Τσίπρα, αρχίζει ήδη να αποδίδει τους πρώτους καρπούς.
Είναι ανάγκη λοιπόν, αυτή την πολιτική συμμαχιών που ακολουθούμε στην Ευρώπη να την επιδιώξουμε και στην Ελλάδα για τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου προοδευτικού μετώπου με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία που χαρακτηρίζει την πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, και ακόμα περισσότερο το Ποτάμι, δεν είναι προοδευτική, δεν οδηγεί κεντροαριστερά, δεν οδηγεί ούτε καν στο δημοκρατικό κέντρο. Οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά και στην επάνοδο μιας έξαλλης, ρεβανσιστικής Δεξιάς, νεοφιλελεύθερης, δέσμιας μεγαλοσυμφερόντων, γεμάτης με ακροδεξιά στελέχη στην ηγεσία της. Και αυτό έχουμε ιστορικό και δημοκρατικό καθήκον να το αποτρέψουμε.
Όμως, για να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη χρειάζεται να αλλάξουμε κι εμείς. Στην πράξη και όχι στα λόγια. Να δούμε με αυτογνωσία και ειλικρίνεια λάθη και ανεπάρκειες και να τα διορθώσουμε. Χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό και μαζικό, όχι κλειστό και φοβικό, της Αριστεράς και όχι της Σοσιαλδημοκρατίας, με αρχές, αξίες, συλλογικότητα και καθαρούς στόχους. Έναν ΣΥΡΙΖΑ ανοιχτό στην κοινωνία, του 35 και όχι του 4%. Ανοιχτό σε νέες ιδέες και νέους ανθρώπους, αλλά ερμητικά κλειστό απέναντι στα λαμόγια και τους ιδιοτελείς, κόμμα πραγματικά ενιαίο, με συλλογικότητα, εσωτερική δημοκρατία και ρεύματα ιδεών και όχι ομοσπονδία μηχανισμών, φέουδων και καπετανάτων. ‘Έναν ΣΥΡΙΖΑ που να μην μοιάζει με τον φοβισμένο και ανασφαλή σκαντζόχοιρο, αλλά να συνδυάζει την εξυπνάδα της αλεπούς με τους ανοιχτούς ορίζοντες και τη δυνατή όραση των αετών.
Οι πάντες, υπουργοί, βουλευτές, ευρωβουλευτές, κομματική ηγεσία, είμαστε υποχρεωμένοι να λογοδοτούμε καθημερινά στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά στον ελληνικό λαό. Αποτελεί δημοκρατική μας υποχρέωση και φυσικά να τηρούμε παραδειγματικά όλες μας τις υποχρεώσεις και τις πολιτικές και τις οικονομικές απέναντι στη συλλογικότητα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι μας ανεξαιρέτως χρωστάμε στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μας χρωστάει. Γι’ αυτό και οφείλουμε να είμαστε σεμνοί, σοβαροί, ενωτικοί και αποτελεσματικοί.
Οργανώθηκα στην Αριστερά από τα 19 μου, πριν 42 χρόνια. Σε αυτήν την δύσκολη αλλά και συναρπαστική πορεία, Ρήγας Φεραίος, ΚΚΕ εσωτερικού, ΕΑΡ, Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπίστηκα πάντοτε τις ιδέες μου αλλά και στήριξα σταθερά και πάντα την ενότητα, τη συλλογικότητα και την εκλεγμένη ηγεσία. Ακόμη κι όταν βρέθηκα στη μειοψηφία.
Σήμερα νιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση, γιατί οι ιδέες και η πολιτική για τις οποίες παλεύω μια ζωή, έχουν γίνει συλλογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τη διατύπωσε χθες ο Αλ. Τσίπρας. Το ζητούμενο όμως τώρα είναι τα λόγια να γίνουν πράξη. «Λιγότερα συνθήματα και περισσότερη δουλειά». Για μετρήσιμο αποτέλεσμα στην καθημερινότητα του πολίτη από την κυβέρνηση για ένα συριζα πιο ισχυρό και παρόντα στην κοινωνία, με κριτική στήριξη στην κυβέρνηση Τσίπρα, όχι παράρτημα της κυβέρνησης αλλά αριστερή συνείδησή της και ισχυρό σύνδεσμό της με την κοινωνία.
Χρειάζεται επίσης προσοχή στην επιλογή προσώπων σε κρίσιμα πόστα. Η επιλογή π.χ. Κορωνάκη για τη θέση του γραμματέα του κόμματος αποδείχθηκε λανθασμένη. Κι ας φορούσε ο πρώην γραμματέας την κονκάρδα του Αλέξη στο πέτο. Αντίθετα, η αντικατάσταση του Γιάννη Βαρουφάκη από τον Ευκλ. Τσακαλώτο αποδείχθηκε στην πράξη μια σωστή επιλογή.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, χρειαζόμαστε παντού και στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση, περισσότερη συλλογικότητα και προσανατολισμό στο αποτέλεσμα. Όχι παχιά λόγια, αλλά μετρήσιμο έργο, διαρκή συλλογική αξιολόγηση και δημοκρατική λογοδοσία.
Είμαι αισιόδοξος, παρά τις μεγάλες δυσκολίες. Άλλωστε η δική μας Αριστερά, είναι για τα δύσκολα, δεν δραπετεύει στα δύσκολα.
Το Συνέδριό μας καλείται με τις αποφάσεις του να δώσει ισχυρή εντολή 3ετίας στον Τσίπρα και τη νέα Κεντρική Επιτροπή, και ένα ρεαλιστικό σχέδιο αλλαγών, ελπίδας και προοπτικής, για το τέλος των μνημονίων και της επιτροπείας. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει, θα γράψουμε ιστορία. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρει, η χώρα αλλά και η Αριστερά, θα γυρίσουν πολύ πίσω και αυτό έχουμε ιστορικό και δημοκρατικό καθήκον να το αποτρέψουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου