Το έπος του 2015

Και η πλάκα φυσικά, σε τούτο τον τόπο, εξακολουθεί να μαίνεται αμείωτη και φυσικά επαυξανόμενη.

Το μήνα που διανύουμε, τα είδωλα είχαν την τιμητική τους. Παπαδαριό συνέρρευσε από του γαύρου το λιμάνι και ντορπιλακάτοι επλεύρισαν το δικό μας το λιμάνι. Η δε πολιτειακή τοπική αρχή υπερήφανη έδωσε το παρόν και εσυνόδευσε με τιμές το είδωλο που με παράτες έγινε δεκτό εις το μεγάλο ντόκο. Ο δε λαός σύσσωμος και μεγαλοπρεπής έδωκε το παρόν σε όλες τις συναθροίσεις, κομψά ντυμένος, φορώντας τα καλά του και φρεσκοξυρισμένος σε μάγουλο και πόδι.

Μα καλά! Μπορεί κάποιος να μου πει τι σχέση έχουν όλα ετούτα με την ψυχή του ανθρώπου; Με την αναζήτηση της γαλήνης και το ψάξιμο του φωτός που ευελπιστούμε να φωτίσει τα άδυτα σκοτάδια της μοναξιάς μας; Μπορεί κάποιος να μας πει πόσος παράς χρειάστηκε  για να μεταφερθεί το είδωλο από τον έναν τόπο στον άλλο; Μπορεί κάποιος να μας πει πόσα χρήματα μπήκαν στο ταμείο του αποδέκτη του ειδώλου από τους δίσκοι και το ξεπούλημα του φωτός των μελισσών; Μπορεί κάποιος να μας πει πόσο συμβατή είναι η παρουσία του κόσμου σε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις με την ταυτόχρονη απουσία του από τα πάντα, τη στιγμή που η κοινωνία χειμάζεται και οι υπόδουλες κυβερνήσεις ξεπουλάνε ό,τι έχει απομείνει από την πατρίδα μας; Τώρα, βέβαια, θα μου πείτε άλλη αίγλη έχει η Ντίσνεϋλαντ και άλλη ένα λούνα παρκ της σειράς.    

Α!!! Είπα λούνα παρκ και μου ήρθε στο μυαλό η ημερίδα του χαμένου κύκλου των σκουπιδιών, που έγινε εκεί στην άκρη της πόλης, ανάμεσα από τους μύλοι. Αλήθεια, γιατί έγινε εκεί και όχι στην γνωστή και ζεστή αίθουσα του λόχου του πολιτισμού; Μάλλον επειδή ήταν κυριλέ η συνδιοργάνωση; Μήπως γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη; Και ένα τελευταίο ερώτημα της στιγμής, «επουσιώδους» σημασίας, πριν ρωτήσουμε το κεντρικό μας ερώτημα. Με ποια λογική την επιμέλεια της εκδήλωσης είχε η συγκεκριμένη εταιρεία 

«Το λαούτο του Ζαν ΚΛΟΝ ΜΕ πιΠΕρι»; Έγινε κάποιος διαγωνισμός; Κατατέθηκαν προσφορές; Ακολουθήθηκε κάποια διαδικασία; Γιατί δεν έλαβαν μέρος κι άλλοι, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν συμβάλει στο θέμα; Στο πηγάδι της Ενενηνταεννεαπυλιανής εκατουρήσανε; Λέμε τώρα. Κατά τα άλλα όλα καλά. Πραγματικά το σκουπίδι έλαμψε. Χρυσός ατόφιος το σκουπίδι, 24 καρατίων. Όλοι οι επίσημοι ήταν εκεί, επήραν το λόγο, είπαν κουβέντες, ανέδειξαν την αξία του χαμένου κύκλου των σκουπιδιών και, τέλος, χειροκρότησαν τον εαυτό τους για το έργο τους, πηγαίνοντας βόλτα στο λούνα πάρκ. Εγώ, ρε παιδιά, να επαναλάβω το ερώτημα που έκαναν και οι ΣΕ Ολα ΤΑΠΑ, παραμονή της ημερίδος, από το επίσημο μικρόφωνο του νησιού. Γιατί όλο αυτό το κόλπο με τα πολλά λεφτά δεν το αναλαμβάνουν τα σοφαρχεία, μα το παραχωρούν στους idiot; Παράλογο…, όπως έλεγε και η χήρα Μήτση από τους Δέκα μικρούς Μήτσους που γιορτάζουν κιόλας σήμερα και χρόνια τους πολλά.

Και μια και μιλάμε για ερτζιανά μικρόφωνα… Καλά, ο Θανασάκης ο Καρφούρ αυτή τη βδομάδα έδωσε ρέστα. Εκεί που οι εργαζόμενοι του κρεμάσανε κουδούνια και ήταν έτοιμοι να τον φάνε για τη λογοκρισία που προσπάθησε να επιβάλει έκανε την κίνηση ματ. Τους έβαλε μπροστά στο ματσούκι, τους έδωσε το λόγο να πουν ό,τι θέλουν, δεν έθιξε καθόλου το θέμα που τον εξέθεσε και βούλωσε τελικώς και τα στόματα που τον κατηγορούσανε για αντιδημοκρατικές διαδικασίες. Για αυτό παίζει καλό σκάκι ο άνθρωπας. Εμείς, βέβαια, ανεξάρτητα από προθέσεις, σας προκαλούμε να καλέσετε κι άλλους τέτοιους ή τους ίδιους που δεν μασάνε τα λόγια τους, για να ακουστούν και άλλες αλήθειες που δεν είναι του κατεστημένου.

Άλλο ένα θέμα, που αποτελεί κυρίαρχη συζήτηση ετούτο τον καιρό, είναι η τύχη του σπιτιού της γνώσης που κινδυνεύει να αλλάξει χρήση. Ύστερα από το εγωκεντρικό ξεφωνητό της Εφαπτομένης του Λουκουμά ΜετέχουμΕ για εσωτερικά ζητήματα του σπιτακιού και ύστερα από το επιπλέον ξεφωνητό που υπέστη ο χώρος από τη θρασύτατη ανάρτηση στην κουτσομπόλα του διαδικτύου από την κερά κρεοπώλη, η οποία έδωσε και δείγματα «δημοκρατικών αντανακλαστικών», λογοκρίνοντας σχόλιό μου ως διαδικτυακός, κατά τα άλλα, φίλος, σκυλιά λυτά και δεμένα έπεσαν στο φρέσκο κρέας να το κομματιάσουν. Αντί να σταματήσει εκεί ο κατήφορος, ήρθε και απαντητική επιστολή κόλαφος για την ιστορία του σπιτιού από τους «Καβαλλίερς» και το γλυκό έδεσε για τα καλά. Τα πιο μαύρα σκυλιά στην όλη υπόθεση αποδεικνύονται ο μασέρ Κοβέ και οι υποτακτικοί του σοφαρχείου του που θέλουν το χώρο για τον εαυτό τους. Ο ρόλος του πρακτικογραφούλη, ως «υποτακτικού» βεβαίως βεβαίως, πάνω στο θέμα είναι ελεγχόμενος, μην πούμε τίποτις άλλο και είμαστε σε αναμονή σημαντικοτάτων εξελίξεων. 

Και, βέβαια, είχαμε και το παραλήρημα της εθνικής περηφάνιας και ομοψυχίας του όχι του 1940 που ένωσε τους Έλληνες απέναντι στον Ιταλικό κίνδυνο. Βέβαια, ο Επαρχαίας, που έβγαλε το τσιτάτο, επιμελώς ξεχνά ότι το όχι εκφράστηκε από ένα φασιστάκι που διακαώς ήθελε να πει ναι αλλά δεν του βγήκε η παρτίδα καθώς επίσης και ότι τα αθάνατα ιδεώδη που επικαλείται στο κειμενάκι του, όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η αξιοπρέπεια, ήταν άγνωστες λέξεις, ειδικότερα για τους ομοϊδεάτες του που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1945 και μετά. Επίσης τα ίδια ιδεώδη γίναν σκόνη και θρύψαλα, όταν η τράπουλα μοιράστηκε ανάμεσα στους μεγάλους πρωτοπόρους της ανατολής και δύσης, ερήμην των λαών και των αγώνων τους. 

Για του λόγου το αληθές ακούστε κι αυτό το ηχητικό ντοκουμέντο από έναν χαρισματικό άνθρωπο τον οποίο σίγουρα δε λες αριστερό https://youtu.be/a5ehJBIo0Fg. 

Δυστυχώς, όπως λέει και κάποιος φίλος, η ανθρωπότητα ως είδος βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο.    

Αριστοφάνειος Επάκτιος