Από την κωμωδία στο δράμα
Ρε παιδιά, σε τούτο το μακρινό τόπο στη μέση του κόσμου, η πλάκα δεν έχει τελειωμό. Εκεί που τα πράματα μπαίνουν σε μια σειρά με τον μασέρ Κωβέ να κλέβει κλειδιά και να κάνει καταλήψεις παρέα με τους φωτογράφοι του, έρχεται το Νηπιαγωγικό Συναπάντημα και η γαργαρέλια πάει στα κόκκινα.
Βέβαια, αυτή τη φορά οι καμπάνες δεν ήχησαν μόνο για το μπουλούκι του μασέρ Κωβέ, αλλά κοπάνησαν για τα καλά και στα μούτρα της ολιγοψηφίας των σοφών. Εκεί που έψαχναν με το κιάλι τον 14ο πολεμιστή, μισή και βάλε ώρα μετά το ραντεβού και με την πανωλεθρία προ των πυλών, σκάει ο διασώστης και στρογγυλοκάθεται στη θέση του τέως. Σα να μη τρέχει τίποτα να πεις; Σα να είδα φως και μπήκα να πεις; Σαν ένα ούφο έπεσε σήμερα στην αυλή μου να ξαναπείς; Υπέθεσα, συμβολική κίνηση να κάτσει στη θέση του αρχηγού. Έχει πάρει εντολές. Έλα όμως που τα πράματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται!!! Δεν τόλμησε να κάτσει στη θέση του και τα τηλέφωνα πήρανε φωτιά , ακόμα κουδουνάνε τ’ αφτιά του. Έτσι εγκατέλειψε τη θέση του αμέσως. Οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει χάσει τον ύπνο του από τότε. Κάθε φορά που πάει για ύπνο βλέπει τον ίδιο εφιάλτη. Τη Ρεθυμνιώτη με γόβα στιλέτο και ζαρτιέρες να του κοπανάει την καράφλα με ένα εννιάουρο μαστίγιο με καριδάκια στην άκρη και να του λέει: «Λάθος διάσωση, λάθος διάσωση, λάθος διάσωση». Καλά, για την Κεπόσα παίρνει ο άνεμος τι να πει κανείς… Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ούτε ένα «κλειστόν», βρε αδερφέ, έξω από το μαγαζί, να ξέρουμε να πηγαίνουμε για ψώνια αλλού. Τουλάχιστον οι άλλοι μπορεί να κουτουλάνε τσι κεφαλές τους, αλλά ένα γράμμα το εστείλανε. Έτσι, λοιπόν, αγαπητοί συντοπίτες, ο μόνος που κράτησε τη θέση του από δαύτους ήτο ο Ρόκκο με τ’ όνομα. Και δεν πάτησε το ποδάρι του εκεί μέσα και γράμμα έστειλε και απάντησε, μα θες, στσι παρόλες του μασέρ.
Κι αν όλα τα παραπάνω, αγαπητοί μου φίλοι, ήταν ένα αστείο, η χοντρή πλάκα που ξεπέρασε το γελοίο έλαβε χώρα εντός της αιθούσης του παλαιού ξενοδοχείου, που, μα τις ενενήντα εννέα πύλες μας, απορώ πώς στέκει ακόμα ορθό. Ο Μηδεντινός αναφώνησε, με τριανταπεντάλεπτη καθυστέρηση, «απαρτία απαρτία» κατά το «η στιρέλα η στιρέλα» και τότε ξεκίνησαν τα ευτράπελα. Ο μασέρ Κωβέ, λες και είχε πιάσει τον Σόιμπλε απ’ τ’ αχαμνά, ζητάει από τον Μηδεντινό περισσότερο χρόνο, γιατί το έργο του είναι μεγάλο και πολύ και δεν προλαβαίνει να το εκθέσει. Ο Μηδεντινός τολμά με φόβο ανείπωτο να ψελλίσει: «δηλ. πόσο χρόνο μάστερ»; Και ο βαστάζων τ’ αχαμνά του κατακτητή με βροντερή φωνή απαντά: «ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ». Ε ρε γλέντια!!! Ούτε ο μελλοντικός γαλαζοπρωθυπουργός στην κοινοβουλευτική του ομάδα να ήταν. Σκόνη και θρύψαλα. Ούτε κανονισμός ούτε καθορισμός χρόνου ούτε καν τα προσχήματα. Εκατόν εξήντα πέντε λεπτά κράτησε η ενημέρωση του έργου. Μόνο ο Λόρενς της Αραβίας κράτησε περισσότερο, αλλά πήρε και 7 όσκαρ. Ο αποβλακισμός του μασέρ πήρε δύο ανοιχτές χούφτες. Και τι δεν ακούσαμε… Ένα έργο με πολλά χαρτιά, με πολλές επιστολές, με χάρτινες διαμαρτυρίες, με γιορτές και πανηγύρια, με φαγιά και σούμες, με επισκέψεις εδώ ή αλλού, ρεβίθια και σαρδέλες. Μέχρι και οι δικοί του είχανε λαλήσει. Απόθεσαν τη σοφία τους στο τραπέζι κι άρχισαν να κόβουν βόλτες. Προσπάθησε κι ο Θανασάκης ο Καρφούρ να σπάσει λίγο το γελοίο του πράγματος, είπε δυο τρεις μεστές κουβέντες και προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
(Όμως, αγαπητέ, η παιδεία και η καλλιέργειά σου δεν πρέπει να σπαταλούνται τόσο φθηνά σε δικαιολογίες. Οι πολίτες σε έστειλαν εκεί, παρά την πολύ κακή επιλογή σου, για άλλους λόγους. Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό. Κράτα την αξιοπρέπεια σου, γιατί θα σου χρειαστεί. Κι αν είναι αντιδημοκρατική η απουσία των ολίγων, η κωμική τρίωρη λογοδοσία του μασέρ, τη στιγμή που θα ’πρεπε να ακούει, είναι φασισμός).
Δεν βαριέστε, στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ξαναπήρε το λόγο ο αρχισοφός και η κωμωδία ξανάρχισε. Το ωραίο είναι ότι, όταν τελείωσε και αφού τους είχε στείλει όλους για τσιγάρα, λέει: «Και τώρα αναμένω τις ερωτήσεις σας». Κι εκεί που λέγαμε ότι η κωμωδία τελείωσε άρχισε το δράμα.
Ακούστε, λοιπόν, κύριε Μηδεντινέ. Ακόμα και τα τσίρκο έχουν όρια. Όταν το θρασύδειλο χρυσαύγουλο άρχισε να βρίζει μπροστά σε ανοιχτές κάμερες και ερήμην των σοφών της μειοψηφίας, θα έπρεπε άμεσα να αποβληθεί της αιθούσης. Δεν είχατε απλά δικαίωμα να το κάνετε αλλά υποχρέωση. Και μάθετε, μια και είστε εκπαιδευτικός, σ’ αυτόν τον «εργάτη» που, κατά δήλωσή του, δεν καταλαβαίνει τίποτα, ότι όλοι έχουν δικαίωμα να διαφωνούν και να εκφράζουν αντιρρήσεις απέναντι στη γελοία κωμωδία σας. Και αν θέλει να μοιράσει τις κλωτσιές του, να πάει να τις μοιραστεί στο στάβλο με τους απαίδευτους υπανθρώπους των άναρθρων κραυγών που μπορεί και τους καταλαβαίνει καλύτερα. Αν δεν μπορείτε να ασκήσετε ούτε στοιχειωδώς τα καθήκοντά σας, κύριε Μηδεντινέ, να παραιτηθείτε. Και να παραιτηθείτε τώρα, πριν να είναι πολύ αργά. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει, όμως κανένα θρασύδειλο χρυσαύγουλο δεν έχει δικαίωμα να βρίζει με χυδαίο τρόπο μέσα σε ένα επίσημο πολιτειακό όργανο και μάλιστα ερήμην αυτών που βρίζει. Και τι κάνατε, κύριε Μηδεντινέ, όταν του είπατε να ανακαλέσει και δεν το έκανε; Τι κάνατε, όταν σας είπε φόρα παρτίδα ότι «εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα»; Αυτή είναι η δημοκρατία που υπερασπίζεστε κύριε Καρφούρ. Για αυτή τη δημοκρατία μιλήσατε στους απόντες της λιγοψηφίας; Δυστυχώς, αυτό το τελευταίο συμβάν ήταν ο απόλυτος ξεπεσμός σας, η απόλυτη ξευτίλα ενός τσίρκου με ατελείωτα νούμερα. Δεν ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα, ήταν ολάκαιρη η τούρτα. Ευθύνες έχετε όλοι όσοι βρεθήκατε μέσα στην αίθουσα, ακόμα και ο πρακτικογραφούλης της γωνίας που γεμίζει τα κιτάπια σας.
Αριστοφάνειος Επάκτιος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου