Φιντέλ Κάστρο: Πέντε χρόνια από τον θάνατο του κομμουνιστή επαναστάτη

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 25 Νοέμβρη, από τη μέρα που ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, ο Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, πέρασε για πάντα στο πάνθεον των ηρώων της εργατικής τάξης.

Θρυλική μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, με το παράδειγμα του και με την ακράδαντη πίστη του στα ιδανικά της Επανάστασης, ο Φιντέλ Κάστρο έδειξε πως προχωρά μπροστά ο τροχός της Ιστορίας. Ο ίδιος πρωταγωνίστησε στο να γίνει η Επανάσταση πράξη, μπαίνοντας στο καμίνι της μάχης και ανοίγοντας το δρόμο για την σοσιαλιστική οικοδόμηση στο νησί της Κούβας.

Για δεκαετίες, από τη θέση του Προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, καθοδήγησε την πάλη του κουβανικού λαού για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, σε δύσκολες συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη την περίοδο 1989 – 1991. Για την ηγετική και παλικαρίσια στάση του τιμήθηκε και τιμάται από το λαό του και τους καταπιεσμένους όλου του κόσμου.

Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Επαναστατικών Οργανώσεων και του Ηνωμένου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης της Κούβας. Από την επανασύσταση του ΚΚ Κούβας, της Κεντρικής Επιτροπής του, τον Οκτώβρη του 1965, ανέλαβε τη θέση του Πρώτου Γραμματέα και επανεξελέγη στη θέση αυτή για τέσσερα Συνέδρια του Κόμματος, έως το 2008.

Γεννημένος στις 13 Αυγούστου του 1926 στο Μπιράν της Ανατολικής Κούβας, από γονείς ισπανικής καταγωγής, ο Φιντέλ συμμετείχε ενεργά στους φοιτητικούς πολιτικούς αγώνες στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας όπου σπούδασε Νομική, ενώ έλαβε μέρος στην εκστρατεία εναντίον του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία (1947) και στη λαϊκή εξέγερση στην Μπογκοτά της Κολομβίας (1948).

Στις 26 Ιούλη 1953, όντας επικεφαλής ομάδας επαναστατών, επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό της Κούβας ενάντια στην- υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ- δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, μετέτρεψε την απολογία του σε δριμύ κατηγορώ ενάντια στη δικτατορία, καταλήγοντας με την ιστορική φράση: «Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».

Αποφυλακίστηκε το Μάη του 1955 κάτω από τη λαϊκή πίεση και αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών. Εκεί γνώρισε για πρώτη φορά τον αργεντίνο γιατρό Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Στις 2 Δεκέμβρη 1956, το πλοιάριο «Γκράνμα» έφτασε από το Μεξικό στην Κούβα. Από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν, μόνο 12 κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας Μπατίστα. Ανάμεσά τους ο αρχηγός των ανταρτών, Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Τσε, ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα.

Έπειτα από δύο και πλέον χρόνια αντάρτικου αγώνα ενάντια στις στρατιωτικές δυνάμεις της δικτατορίες, την 1η Γενάρη 1959, ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από μακρόχρονο αγώνα του λαού ενάντια στη δικτατορία Μπατίστα και το 1961 ανακηρύχτηκε ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της Κουβανικής Επανάστασης.

Ο Φιντέλ Κάστρο προσέγγισε το μαρξισμό-λενινισμό στην πράξη, υπήρξε κομμουνιστής στα έργα και όχι στα λόγια. Ταυτίστηκε με την επαναστατική πρακτική, την διαλεκτικά αλληλένδετη με τη μαρξιστική επαναστατική θεωρία, επιτυγχάνοντας, μαζί με τους συντρόφους του και τον κουβανικό λαό, την πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στην ιστορία της αμερικανικής ηπείρου.

Πηγή: Ατέχνως