Μεγάλη η χάρη της γυναίκας των εφτά συλλόγων

Πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια, περίπου, ο Επίκουρος είχε πει μια πολύ μεγάλη σοφία. «Το χρήμα και η φήμη είναι οι δύο βασικές πηγές καταστροφής της ανθρώπινης ζωής». Όταν διάβασα αυτή τη ρήση, ως μαθητής, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ο σοφός είχε τοποθετήσει δίπλα στο χρήμα και τη φήμη. Ο Επίκουρος, καθότι σοφός, μου έδειχνε το φεγγάρι κι εγώ ως ηλίθιος έβλεπα το δάχτυλο. Δε μπορούσα με τίποτα να αντιληφθώ γιατί η αγωνία του ανθρώπου για απόχτηση φήμης έχει την ίδια καταστροφική αξία με αυτή της αγωνίας του ανθρώπου για απόκτηση του χρήματος.

Αργότερα, ως φοιτητής, καθότι και ανήσυχο πνεύμα, έμπλεξα με το κίνημα κι εκεί γνώρισα πολλά και καλά μυαλά, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα κατέχουν υψηλές κοινωνικές θέσεις δικηγόρων, πολιτικών, υψηλόβαθμων κομματικών στελεχών, δημοσιογράφων, καθηγητών και λοιπών αξιοσέβαστων αστικών θέσεων. Υπάρχουν και κάποια, πολύ λιγότερα βέβαια, τα οποία εξακολουθούν να είναι κολλημένα στις «ποταπές» ιδέες της αλληλεγγύης, της αυτοδιάθεσης, της αυτοδιαχείρισης και της ελεύθερης επιλογής για υποστήριξη του «κοινού καλού». Εκείνα τα χρόνια άρχισα να αντιλαμβάνομαι τη δύναμη καταστροφής της φήμης. Είδα, στα πρόσωπα των «καλών» μυαλών, την αγωνία απόκτησής της. Είδα ενέργειες και πράξεις εκ διαμέτρου αντίθετες με ιδέες και αποφάσεις. Είδα καλά μυαλά να μετατρέπονται σε «καλά» μυαλά προκειμένου να αποκτήσουν τη φήμη που θα τους οδηγούσε στις θέσεις που έλαβαν ως κατακτητές.

Αργότερα, ως συνδικαλιστής, σε μια από τις πολλές συναντήσεις που λάμβανα μέρος στο πλαίσιο των υποχρεώσεών μου, γνώρισα μια γυναίκα η οποία υποστήριζε με σθένος τις απόψεις της. Τη συνάντησα κι άλλες φορές σε πολλές ακόμα συγκεντρώσεις. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι αυτοί που προσφωνούσαν τους παρευρισκόμενους στις συναντήσεις την προσφωνούσαν πάντα με διαφορετική ιδιότητα. Οι τοποθετήσεις της ήταν πάντα φασαριόζικες και διαπιστωτικές. Όταν ερχόταν η ώρα των προτάσεων και της ανάληψης εργασιών, έμενε μουγκή και αμέτοχη. Κάποια στιγμή τη ρώτησα ποια είναι η ιδιότητά της και η απάντηση που πήρα με άφησε σύξυλο. Ήταν Πρόεδρος, παρακαλώ, σε έξι συλλόγους. Εγώ ήμουν γραμματέας σε έναν σύλλογο και δεν προλάβαινα ούτε να φτύσω. Ήταν σύζυγος, μητέρα, δήλωνε καλλιτέχνης και η παρουσία της ήταν πάντα ιδιαίτερα προσεγμένη και περιποιημένη πράγμα που προϋπόθετε πολύ χρόνο ενασχόλησης με το ατομικό και προσωπικό κομμάτι των κοινών της.

Τα λέω όλα αυτά, γιατί χρωστάω μεγάλη χάρη σ’ αυτή τη γυναίκα, η οποία με βοήθησε να μην είμαι πια ηλίθιος, αφού σταμάτησα να βλέπω το δάχτυλο του Επίκουρου…

Soten Soteks