Να μιλήσουμε για πολιτική (2)

Του Χρίστου Γεωργούση

Ας παραθέσουμε ακόμα μερικές σκέψεις για τον τρόπο με τον οποίο συνήθως αντιμετωπίζουμε την πολιτική.

α) Ως αρχάριοι στο σκάκι βλέπουμε την πρώτη κίνηση (επιθετική) και όχι τις επόμενες.

β) Συνηθίζουμε να τοποθετούμε τον κίνδυνο, τον εχθρό πολύ κοντά, δίπλα μας, ενώ συχνά είναι πιο μακριά και καμιά φορά αόρατος.

γ) Μας επηρέασε στο σχολείο η σπαρτιατική λογική "ή ταν ή επί τας" με άλλα λόγια "ή όλα ή τίποτα".

δ) Στο μίγμα σκέψης και συναισθήματος μας πέφτει πάντα πολύ συναίσθημα (πολύ αλάτι) και η πολιτική μας λογική επηρεάζεται.

ε) Ως αποτέλεσμα αυτών έρχεται και το άλλο, ότι προχωρούμε με ρήγματα, χωρίς να διαμορφώνουμε τις αναγκαίες συμμαχίες για να ενισχύσουμε τη θέση μας, με αποτέλεσμα τελικά να μένουμε λίγοι και να είμαστε οι χαμένοι.

στ) Συχνά σκεφτόμαστε με τον τρόπο άλλων, όχι με το δικό μας μυαλό και αυτό αφορά κυρίως όσους είναι ενταγμένοι σε κομματικές λογικές που περιμένουν τα κεντρικά όργανα να μιλήσουν για να εκφράσουν και αυτοί τη γνώμη τους.

η) Θα μπορούσανε να βάλουμε ως ένατο χαρακτηριστικό την εκλογολαγνεία. Νομίζουμε ότι οι εκλογές θα φέρουν λύση, αλλά πρώτα πρέπει να έχουμε άλλου είδους προετοιμασίες (συνεννόηση κομμάτων, προγραμματισμό επόμενων βημάτων, διαμόρφωση συμμαχιών). Ψηφίζοντας αλλάζουμε την κυβέρνηση, όχι το κράτος με τους μηχανισμούς και τους ανθρώπους του και πολύ περισσότερο δεν αλλάζουμε τους πολίτες που τους έχουμε ανάγκη στα περαιτέρω τολμηρά βήματα.

θ) Τέλος οι περισσότεροι είμαστε άνθρωποι του καναπέ ή του καφενείου (θέλουμε τη βολή μας) και τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει προ πολλού. Για να σκεφτόμαστε πολιτικά πρέπει και να δρούμε πολιτικά και τη συμμετοχή δεν την αγαπήσαμε ιδιαίτερα. Παρά τα όσα λέγονται οι Έλληνες δεν είναι της συμμετοχής και οι εκλογές δεν αρκούν για να φέρουν αποτέλεσμα.

Ως συμπέρασμα γι' αυτήν την φλυαρία τολμώ να πω ότι θα απέβαινε χρήσιμο να αλλάξουμε λιγάκι ως πολίτες τα βασικά μας χαρακτηριστικά και να αρχίσουμε να γινόμαστε οι ίδιοι η αλλαγή που ονειρευόμαστε. Ονειροπόλοι ναι, αλλά και φίλοι του ορθολογισμού.