Κάθε καρυδιάς καρύδια

Του Γιώργου Ανδρεάδη

Θα ήθελα κι εγώ από την πλευρά μου να πω δυο ενημερωτικές κουβέντες στους πολίτες της Πάρου ξεκινώντας με μια κοινή διαπίστωση. Την ένδεια του ελληνικού κράτους, η οποία είναι διάχυτη σε όλους τους δημόσιους τομείς. Όπως έχουμε ξαναπεί, το κράτος οφείλει να έχει καθημερινή παρουσία τόσο στον τομέα της υγείας όσο και σ’ αυτόν της παιδείας, τουλάχιστον.

Σήμερα βρισκόμαστε εν μέσω μιας πρωτόγνωρης, για το σύγχρονο άνθρωπο, υγειονομικής κρίσης την οποία τα κράτη της δύσης απέτυχαν παταγωδώς να αντιμετωπίσουν, επιστρέφοντας την ανθρωπότητα στον μεσαίωνα. Δυστυχώς, οι τράπεζες και τα συγκεντρωμένα κεφάλαια σε λίγους δεν μπόρεσαν να μας σώσουν. Το ποιος ευθύνεται για αυτό ας το σκεφτεί ο καθένας μόνος του.

Απόρροια των παραπάνω είναι η τραγελαφική κατάσταση που βιώνουμε στο νησί των ρεκόρ. Έτσι, λοιπόν, έχουμε τους καθ’ ύλην αρμόδιους της πρώτης γραμμής να κλείνουν ερμητικά τις πόρτες τους στους πολίτες που τους έχουν ανάγκη. Και όχι μόνο αυτό αλλά να διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι είναι ανήμποροι, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών και ελλείψεων, να πράξουν το αυτονόητο καθήκον τους. Είναι δηλαδή σα να μας λένε οι στρατιωτικοί, σε καιρό πολέμου, ότι δεν πάνε στο μέτωπο, γιατί δεν έχουν όπλα για την έλλειψη των οποίων σημαντική ευθύνη έχουν οι ίδιοι.

Παρ’ όλα αυτά, αν εξαιρέσουμε τη φωτογραφημένη αθλιότητα εν μέσω πανδημίας, ακόμα και στο και πέντε κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν για το καλύτερο. Έτσι με πρωτοβουλία του Δήμου έγιναν ή γίνονται τα παρακάτω:

1.  Μετά από τρεις συναντήσεις με την ιατρική κοινότητα, αποφασίστηκε να συστήσουμε ομάδα ιατρών από το κέντρο υγείας και εθελοντών ιδιωτών, η οποία θα επισκέπτεται τα ύποπτα περιστατικά στο σπίτι

2. Οργανώνουμε σε διοικητικό επίπεδο όλη αυτή την προσπάθεια με την εθελοντική συμβολή εξειδικευμένων σε θέματα υγείας ιδιωτών διοικητικών  

3. Η τεχνική υπηρεσία του Δήμου, υποκαθιστώντας την ανύπαρκτη τεχνική υπηρεσία που θα έπρεπε να έχει το κέντρο υγείας, προσπαθεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις φιλοξενίας πιθανών κρουσμάτων

4.  Μεταφέρθηκε το ΕΚΑΒ στο σχολείο Καμαρών, ώστε στη θέση του να δημιουργηθεί χώρος υποδοχής ύποπτων περιστατικών  

5. Συστάθηκε ομάδα από εργαζόμενους των κλειστών δομών του Δήμου, η οποία θα πλαισιώσει την κοινωνική υπηρεσία και θα είναι επιφορτισμένη με τη βοήθεια πολιτών που δεν έχουν τη δυνατότητα να βγουν από το σπίτι τους. (Οι συγκεκριμένοι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν στα τηλέφωνα 2284025034, 2284360155, 2284360115)

6. Η κοινωνική υπηρεσία του Δήμου, σε συνεργασία με το κέντρο υγείας, ανέλαβε την αρμοδιότητα της τηλεφωνικής επικοινωνίας με τους πολίτες για εξ’ αποστάσεως συνταγογράφηση από τους γιατρούς του κέντρου υγείας (Οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν στα τηλέφωνα 2284360155, 2284360171)

7.  Αγοράστηκαν ή παραγγέλθηκαν κάποια υλικά προστασίας

8. Έπεται συνέχεια ανάλογα με τις εξελίξεις που θα έχουμε.

Βέβαια, όπως έλεγε και η μάνα μου, στον κόσμο υπάρχουν κάθε καρυδιάς καρύδια. Έτσι, λοιπόν, υπάρχουν γιατροί που δεν ανταποκρίθηκαν καθόλου (που είναι ο Ιπποκράτης οεο) στο κάλεσμά μας, υπάρχουν εργαζόμενοι που κοιτάνε το ρολόι τους και μετράνε την προσφορά τους από το περίσσευμά τους και όχι από το υστέρημά τους, υπάρχουν εργαζόμενοι που ταμπουρώθηκαν πίσω από τις εγκυκλίους των υπουργείων, υπάρχουν εργαζόμενοι που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου και εργάζονται κανονικά στις υπηρεσίες τους, υπάρχουν εργαζόμενοι που φτερνίζονται και κάθονται σπίτι τους, υπάρχουν πολίτες οι οποίοι έχουν μόνο απαιτήσεις και συνήθως δε συμμετέχουν πουθενά, υπάρχουν πολίτες εθελοντές στην υπηρεσία της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Στους αιρετούς δεν αναφέρομαι, άλλωστε γνωρίζετε πολύ καλά ποιοι έχουν πλάκα και ποιοι είναι σοβαροί.   

Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να δούμε πέρα απ’ τη μύτη μας, να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε και να αναθεωρήσουμε;