ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΕΥΘΎΝΗ και ΑΤΟΜΙΚΉ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Του Ταξιάρχη Ευσταθίου

Γενικά επικρατεί μια κατάσταση ελαφρά σχιζοφρενική ως προς το εξής: Σε μεγάλο βαθμό, οι περισσότεροι κατηγορούν τους περισσότερους για ανευθυνότητα αλλά όλοι έχουν σχεδόν την ίδια συμπεριφορά. Αυτός είναι ένας κοινωνικός αυτοματισμός που, μεταξύ άλλων, μπορεί να ερμηνευτεί και ως η ανάγκη να διοχετεύσουμε κάπου την οργή μας για ότι συμβαίνει. 

Είναι παραπάνω από προφανές ότι η Κυβέρνηση τροφοδοτεί αυτό τον αυτοματισμό ώστε οι τεράστιες ευθύνες της - και όλων των κυβερνήσεων - για την κατάσταση της Δημόσιας Υγείας και το "ιδιωτικό" φαγοπότι σε βάρος της, να μη συναντηθούν με αυτή την οργή. Να ξεχαστούν και η ευθύνη να βαρύνει τα άτομα και την "ανευθυνότητά" τους.

Αυτό αποδεικνύεται και από τα διάφορα fake news των ΜΜΕ που προσπάθησαν να κατασκευάσουν αυτή την ανευθυνότητα παρουσιάζοντας πχ εκστρατεία εξόδου το ΣΚ αλλά η έξοδος ήταν κατά 30% μειωμένη.

Μετά το τέλος αυτής της τραγωδίας, είναι βέβαιο ότι ατάκες του στιλ "ναι αλλά κ ο κόσμος δε σεβάστηκε όσο έπρεπε την καραντίνα" θα παίζονται νυχθημερόν στα κανάλια, εφαρμόζοντας για άλλη μια φορά το δόγμα του "μαζί τα φάγαμε" ενοχοποιώντας τους πολίτες. Μια ανάγνωση λοιπόν του μέτρου της Απαγόρευσης Κυκλοφορίας είναι σίγουρα αυτή.

Ατομική ευθύνη σαφέστατα και υπάρχει, μόνο που αυτή δε γεννιέται στο κενό, ούτε προκύπτει με παρθενογένεση. Γεννιέται σε έναν κόσμο υπαρκτό, με κοινωνικές αρχές και αξίες υπαρκτές, που καλλιεργούνται συστηματικά, που είναι κυρίαρχες και φυσικά, που είναι μελετημένες και σχεδιασμένες.

Και ακριβώς αυτή είναι η πολιτική ευθύνη πίσω από κάθε ατομική ανευθυνότητα.

Και είναι τεράστια.

Με αυτήν πρέπει να αναμετρηθούμε..