Δείτε τι λένε οι εργαζόμενοι στην Ιδιωτική Υγεία...

ΚΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ, ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΩΝ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ, ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Μετά από πρόταση του Κλαδικού Σωματείου Αθήνας, η ΟΣΝΙΕ κήρυξε 24ωρη Απεργία για τους εργαζόμενους στην Ιδιωτική Υγεία για την Τρίτη 11 Ιούνη.

Ποιά είναι τα αιτήματα του Σωματείου μας.

              Υπογραφή Ενιαίας Κλαδικής Σύμβασης για την ιδιωτική Υγείας με όρους:

·        Αύξηση 15% στους Βασικούς Μισθούς.

·        Επαναφορά επιδομάτων, ειδικών αδειών, ωραρίων που καταργήθηκαν.

·        Ακύρωση του παγώματος των επιδομάτων τριετίας – πολυετίας.

·        Κατάργηση του μισθολογικού διαχωρισμού νέων-παλιών εργαζομένων. Καμία πρόσληψη με μισθό κάτω από 751 ευρώ.

Τα αιτήματα μας  είναι ρεαλιστικά και επίκαιρα γιατί:

1.     Οι υπολογισμένες συνολικές απώλειες των εργαζομένων στην Ιδιωτική Υγεία  φτάνουν στο 40%, από το 2011 (υπολογισμός από τον ΟΜΕΔ στην Δ.Α.5/2016).

2.     Η κερδοφορία των ομίλων εκτοξεύεται. Αυτό εκφράζεται με τις επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ σε τεχνολογικό εξοπλισμό, με τις επεκτάσεις μονάδων, τις εξαγορές κλπ.

3.     Πρέπει να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου για αξιοπρεπείς μισθούς, για σταθερή δουλειά, για ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας.

Η υπογραφή Κλαδικής Σύμβασης είναι Επιτακτική Ανάγκη.

Χωρίς Κλαδική Σύμβαση οι Εργοδότες προσλαμβάνουν εργαζόμενους με τους κατώτατους μισθούς, χωρίς επιδόματα, με πολύ δυσμενείς όρους. Δεν αποδίδουν επιδόματα ακόμα και σε εργαζόμενους που είχαν προσληφθεί όταν ήταν σε ισχύ οι Κλαδικές Συμβάσεις. Μια σειρά αυθαιρεσίες που έχουν επιπτώσεις ακόμα και στην σωματική και ψυχική υγεία συνδέονται με την  έλλειψης Σύμβασης.

Συνάδελφοι,

Οι όροι των κλαδικών Συμβάσεων είναι καθοριστικοί για την καθημερινότητα μας.

Διεκδικούμε την υπογραφή Κλαδικής Σύμβασης που δεν θα επαναλαμβάνει τους δυσμενείς όρους και τους χαμηλούς μισθούς που ισχύουν σήμερα, αλλά θα βελτιώνει  σημαντικά τη ζωή μας.

Οι εργοδότες βρίσκονται σε μόνιμη προσπάθεια συμπίεσης μισθών και κατάργησης δικαιωμάτων.  Τους ενδιαφέρει πρώτιστα το μισθολογικό κόστος γιατί από την μείωσή του προκύπτουν τα κέρδη τους.

Δεν αναπαράγουμε  τις  αυταπάτες ότι χωρίς αγωνιστικές διεκδικήσεις, χωρίς να ασκηθεί πίεση θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα μας.