"Η καλτίλα του μέλλοντος"

Του Αντουάν Παρίνι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σε καμιά διακοσαριά χρονάκια, μαντάμ, που λες, θα ακούνε ο κοσμάκης - εκ του ασφαλούς - τα τραγούδια του 21ου αιώνα και ειδικά τα ελληνικά τραγούδια της μνημονιακής Ελλάδας, η πλειονότης των οποίων είναι για τον Αχιλλέα Μπέο καβάλα, βασικά που είναι μια κατηγορία από μόνη της, και θα τραβάνε τις βυζότριχές τους σε απευθείας μετάδοση ολογράμματος στα μάτριξ μίντια της εποχής, για το πόσο καλτ φάση ήταν και η δικιά μας εποχή είναι ξενερουά και μακάρι να ζούσαμε στην Ελλάδα της κρίσης του 2019, με ιδανικά και οράματα για έναν καλτ πλανήτη ανθρωποκεντρικό. Ρε λακαμάδες, μελλοντικοί μας απόγονοι του υπερδώθε, φτύστε τα μπούτΧια σας ναούμ και βαρέστε και καμιά μαλακία πού και πού δίκην εξαερώσεως. Κι όσο για μας, συνοδοιπόροι μου τραγουδοκατασκευασταί της μνημονιακής Ελλάδας μας, είμαστε η καλτίλα του μέλλοντος και ας νοιώθουμε περήφανοι γι' αυτό, όσο ζούμε, γιατί άμα ψοφήσουμε δε θα πάρουμε πρέφα στάλα τι χτηκεπαί. Γκέγκε; Για να το σπάσω σε δεκαρούλες;

Με αγάπη, Αγλέορας