Παραλίες, μια μεγάλη εθνική πληγή

Του Χρίστου Γεωργούση

Μάχεται ακόμα στις επάλξεις ο τοπικός τύπος. Στο πρωτοσέλιδο της Ίου καταγγέλλεται το κλείσιμο των παραλιών και τα γνωστά σε μας καθημερινά βάσανα. Ομπρέλες, πολυθρόνες, καταλήψεις επιχωματώσεις, παράγκες, χτισίματα, μπετόν και τσιμέντο. 

Η "Παριανή Γνώμη" άρχισε το 1975 με οικολογικά θέματα. Τώρα οι καταστροφές έχουν πάρει το δρόμο τους και ονομάζονται ανάπτυξη. Ξένοι ολιγάρχες μεταβάλλουν τον τόπο σε Αιγάλεω και Λουτράκι. 

Μάθαμε ότι θα γίνει κι άλλο συνέδριο για την ανάπτυξη. Τα παλιά τι να έγιναν άραγε και πόσο μάθαμε κι εφαρμόσαμε τα πορίσματα; Σε ποιο αρχείο βρίσκονται ή όλα έγιναν λόγια παχιά και κοροϊδία; Ανάπτυξη είναι να σταματήσουμε τις καταστροφές και να κρατήσουμε το νησί στη θέση του, να μην το πάμε δίπλα στα προάστια της Αθήνας. 

Κρίνονται οι κυβερνήσεις και από την καθημερινότητα και από το πόσο μπορεί να την αλλάξουν. Δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την βουλιμία των καταληψιών των παραλιών κι όμως αυτές στηρίζουν τον τουρισμό μέχρι να εξαφανιστούν τελείως από την ασυδοσία. 

Ποια λαϊκά συμφέροντα και ποια δικαιώματα των πολιτών; Οι πολίτες προδίνονται στις παραλίες και η κυβέρνηση νοιάζεται για τον κάθε τυχοδιώκτη που έτσι κι αλλιώς παρανομεί. 

Τι θα κόστιζε τάχα να υπάρχει μια πινακίδα με χάρτη και να λέει ποιος ακριβώς και πόσος χώρος ενοικιάζεται και αυτό να είναι υποχρεωτικό; Αν δεχθούμε την ενοικίαση ως νόμιμη, που δεν είναι.