Όχι δεν ασχολούμαι με την πολιτική.. αυτή πέφτει πάνω μου μερικές φορές.

Του Κώστα Πολίτη

Από την μεταπολίτευση και μετά, δύο κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία και η καταστροφική τους διακυβέρνηση οδήγησε την χώρα στις πύλες του ΔΝΤ το 2009. Στην παρέα τους και με τις ίδιες ευθύνες πλέον, μπήκε και μία νέα δύναμη η οποία εξαπάτησε τον λαό καθώς για άλλο λόγο ζήτησε εντολή και τελικά άλλη πολιτική ασκεί. Οποιαδήποτε συζήτηση εννοείται πως είναι ανούσια όταν θα πρέπει να αναφερθώ σε ακραίες πολιτικές δυνάμεις.

Σχεδόν 45 χρόνια από την μεταπολίτευση τα κόμματα που δημιουργήθηκαν τότε και κρατάνε ακόμα μοιάζουν ανίκανα να διαχειριστούν οποιαδήποτε μορφή καθημερινότητας. Είναι υπερχρεωμένα και προσπαθούν να κρατηθούν από τις πλάτες του λαού μέσω της ψήφου του μοιράζοντας ελπίδα ορισμένου χρόνου. Απορώ πως κάποιος που δε μπορεί να διαχειριστεί τα του οίκου του, παίρνει εντολή να διαχειριστεί τη χώρα...

Η πτώση της χούντας το 1974 με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και η αλλαγή πολιτεύματος από βασιλευόμενη δημοκρατία σε προεδρική δημοκρατία έφεραν αλλαγές στην Ελλάδα. Στη δική μου λογική το τέλος του μνημονίου θα έπρεπε να είναι η αρχή για κάτι νέο, αφήνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ότι απέτυχε..

Στο νησί που ζω οι Ρουμάνοι είναι βασικοί επισκέπτες για τον καλοκαιρινό τουρισμό. Σε συζητήσεις των ανθρώπων εδώ ακούς συνέχεια το ίδιο πράγμα: Πως οι Ρουμάνοι έχουν τόσο ακριβά αυτοκίνητα, πως οι Ρουμάνοι ενοικιάζουν τα ακριβά καταλύματα. Σίγουρα είναι υπερχρεωμένοι και σύντομα θα έχουν την τύχη της Ελλάδας και θα καταλήξουν στο ΔΝΤ.. Αυτά ακούς στο νησί. Η Ρουμανία και η Ελλάδα λοιπόν έχουν την ίδια αφετηρία το 2009 αφού και οι δύο χώρες μπήκαν στο ΔΝΤ, η Ρουμανία μάλιστα για δεύτερη φορά. Η πορεία όμως των δύο χωρών είναι τελείως διαφορετικές. Εδώ πρέπει να αναλογιστώ πως η Ρουμανία είναι η δεύτερη πιο φτωχή χώρα στην Ευρώπη.

Κάτι δεν πάει καλά εδώ νομίζω για τη χώρα μου